افزایش مسئولیت تولیدکننده، پیگیری و ردیابی، و طرح های بازگشت سپرده همگی بدون شک محرک های کلیدی نوآوری در طول سال آینده و پس از آن خواهند بود. اما بسته بندی هوشمند چه نقشی می تواند برای تسهیل این فناوری های جدید داشته باشد؟ اندرو مانلی، مدیر ارتباطات در AIPIA، بیشتر به ما می گوید.

ما در دنیایی به شدت آشفته زندگی می کنیم و با توجه به تعداد رویدادهای غیرمنتظره ای که در ۲+ سال گذشته رخ داده است، که همه آنها عمیقاً بر صنعت ما تأثیر گذاشته است، ممکن است ارائه هر گونه پیش بینی در مورد آنچه در ۱۲ ماه آینده رخ می دهد بیش از احمقانه باشد.

علاوه بر این، بسته بندی هوشمند، به اعتراف خود، یک صنعت بسیار مخرب است و به انجام کارهای غیرمنتظره افتخار می کند. اما این مد است که سعی کنیم برخی از تابلوهای راهنما را در مورد سال پیش رو ببینیم، و شاید AIPIA بهترین موقعیت را برای ارائه بینش هایی در مورد اکوسیستم بسته بندی هوشمند داشته باشد. بنابراین در اینجا فقط چند مثال گویا وجود دارد.

شاید واضح ترین شاخص مسیری که قرار است سال ۲۰۲۳ طی شود، میزان قوانینی باشد که در شرف اجرایی شدن یا در نهایت اجرا شدن کامل هستند. مسئولیت توسعه یافته کاربر (EPR) برای بسته‌بندی قبلاً توسط چندین دولت استفاده می‌شود تا مسئولیت جمع‌آوری، بازیافت و همه چیزها را بر دوش برندها و خرده‌فروشان بیاندازند – از تامین مواد خام تا پایان عمر و بازیافت. در ۱ ژانویه ۲۰۲۳ در بریتانیا لازم الاجرا شد.

شوربختانه، و من از جانب خودم در اینجا صحبت می کنم، به نظر می رسد که این یک راه عالی برای دولت ها و دولت های محلی برای شستن دست های خود از این موضوع است. کار گروهی؟ به نظر می رسد در دستور کار آنها نیست…

برندها قبلاً به مسائل طراحی و منابع می پردازند و برای مدت طولانی این کار را انجام داده اند، اما اکنون این همه چیز دیگر نیز هست. یک چیز واضح است، برای اجرای یک طرح موثر EPR به داده نیاز دارید! این به طور مستقیم از وب سایت دولت انگلستان گرفته شده است:

برای حمایت از EPR و سایر تلاش‌های پایداری، تولیدکنندگان باید حجم عظیمی از داده‌ها و اطلاعات را جمع‌آوری، مدیریت و درک کنند – از اطمینان از منشأ مواد خام گرفته تا اطلاع‌رسانی به مشتریان در مورد ابتکارات سازگار با محیط زیست و گزینه‌های بازیافت. انطباق باید تضمین شود، فرآیندها باید ساده و خودکار شوند، و طراحان و تیم های تولیدی باید در زمان واقعی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و همکاری کنند.

برای به دست آوردن سرعت، دید و پیچیدگی لازم برای دستیابی به اهداف EPR و پایداری، کسب‌وکارها به راه‌حل‌های نرم‌افزاری مبتنی بر هوش مصنوعی متصل به ابر روی می‌آورند که با سیستم‌های موجود خود یکپارچه می‌شوند تا از قدرت داده استفاده کنند.

آیا صاحبان برند و خرده فروشان فرصت هایی را که بسته بندی هوشمند در جهت دستیابی به این اهداف فراهم می کند، درک می کنند؟ خواهیم دید!

یکی دیگر از حوزه‌های قانونی که واقعاً به زودی اجرا می‌شود، مقررات پیگیری و ردیابی برای داروها تحت قوانین DSCSA در ایالات متحده است. آماده یا نه، DSCSA در نوامبر ۲۰۲۳ به طور کامل فعال خواهد شد. FDA معتقد است که می تواند در زمان و منابع صنعت داروسازی از طریق داده های به راحتی در دسترس صرفه جویی کند، که ردیابی بسته ها را در سراسر زنجیره تامین ساده می کند. دوباره آن کلمه D وجود دارد!

با توجه به بازار بزرگ داروها در ایالات متحده، به نظر می‌رسد که اجرای راه‌حل‌های بسته‌بندی هوشمند برای برآورده کردن خواسته‌های این قانون، بی‌معنا باشد. فراموش نکنیم که FMD در اروپا (و هیبریدی در بریتانیا) داریم و این الزامات T&T در بسیاری از بازارها در سراسر جهان منعکس شده است، یا به زودی خواهد بود.

نمونه خوب دیگری از نوآوری اعمال نفوذ مقررات، انبوهی از طرح‌های بازگشت سپرده (DRS) است که به نظر می‌رسد در همه جا ظاهر می‌شوند. البته، این نیت شایسته است و در تلاش برای جهانی با منابع کارآمد، ضروری به نظر می رسد.

تشویق به بازگشت ظروف برای استفاده مجدد یا بازیافت آسان تر به نظر عالی است. اما یک بار دیگر کلمه D وارد بازی می شود. آیا مصرف کنندگان DRS و نحوه کار با آن را می دانند؟ پس از بازگرداندن بطری، آیا بازیافت‌کنندگان به طور موثر با آن برخورد می‌کنند؟

هر دو به اطلاعات/داده نیاز دارند. مصرف کنندگان باید (از طریق کدهای QR؟) در مورد فرآیند درگیر شوند. در حالی که فناوری علامت گذاری دیجیتال در حال حاضر به طور گسترده در دسترس است (Holy Grail و غیره) به بازیافت کنندگان کمک می کند تا پلاستیک های مختلف و سایر مواد را جدا کنند تا اطمینان حاصل شود که آنها به درستی و مقرون به صرفه هستند. یک بار دیگر، فناوری های بسته بندی هوشمند می توانند راه حل های ساده ای ارائه دهند.

چیزهای بیشتری وجود دارد که می توان فقط در مورد این موضوع نوشت. در هر دو سطح عملیاتی و استراتژیک، داده های موجود از طریق بسته بندی هوشمند واقعاً می توانند تفاوت ایجاد کنند. این وظیفه بر عهده ما است که به ارائه آن پیام ادامه دهیم و بر عهده صاحبان برند و خرده فروشان است که کمی بیشتر با احتمالات هماهنگ شوند.

در یک خبرنامه اخیر AIPIA، یکی از موارد پیشنهاد کرد که دیجیتالی شدن در بسته بندی ممکن است مهمتر از پایداری باشد. این ممکن است برای سال ۲۰۲۳ کمی زودرس باشد. اما واقعیت این است که آنها می توانند با هماهنگی نزدیک تری – در صورت اجازه – برای ایجاد تفاوت واقعی کار کنند. اکنون بسته بندی هوشمند است!

افسانه ظاهری