حرفه ای گری ابعاد بسیاری دارد. حرفه ای گری بایستی در نحوه مدیریت مدیران و همچنین نحوه کارکرد کارکنان یک سازمان مد نظر قرار گیرد که عدم وجود هر یک باعث کاستی یا نارسایی در رسیدن به اهداف سازمانی است.
در کمتر مقاله یا نوشته ای درباره حرفه ای گری به فراهم کردن بستر مناسب محیط کار اشاره شده. مدیران و روسای سازمانها بایستی بستر مناسب برای بهداشت روانی و جسمی کارکنان را فراهم کرده تا کارکنان با آسودگی خاطر بتوانند در جهت اهداف سازمان فعالیت کنند. در مقوله بهداشت روانی و جسمی به جز پرداخت مناسب و به موقع حقوق کارکنان که قطعا متناسب با میزان خدمات دهی کارمندان است بایستی به برنامه های تفریحی، ورزشی و فرهنگی که سازمان میتواند فراهم کند تا کارمندان در محیطهای آرام استرس کار را از خود دور کنند و با نشاط و خلاقیت بیشتر به محیط کار بازگردند اشاره کرد.

در چنین بستری است که بازدهی و ثمره کار کارکنان را میشود آشکارا مشاهده نمود. اما پیش از اشاره درباره حرفه ای گری کارکنان به بررسی اجمالی دو شرکت پیشرو (گوگل و ناسا) و تجربیات آنها در تحقق این امر اشاره ای کوتاه میکنیم.

گوگل همواره اشاره دارد: ” کارمندان ما که خود را گوگلی ها مینامند همه چیز هستند” گوگل انتخاب اول نخبگان است و برخود میبالد که کارمندانی خلاق و کارآمد دارد. اما چرا گوگل انتخاب اول نخبگان است؟ گوگل که برای جذب آنها بستر مناسبی فراهم کرده است، از مزایای خود این چنین سخن میگوید: ما برای کارمندان خود از مزایایی غیر متعارف بهره گرفته ایم، غذا و خدمات کامل پزشکی کاملا رایگان، خدمات کامل رفاهی در محیط کار، حقوق بالا، اهمیت به هر فرد و امکان پیشرفت عادلانه برای تمامی کارمندان و … .

گوگل اعتقاد دارد که این مزایا برای پیشبرد اهداف بلندمدت شرکت نقش اساسی ایفا میکند و همواره اذعان میکند که با داشتن نیروی کار خوب توانسته به اهداف خود دست یابد و در این صنعت رقابتی، پیشرو و موفق باشد. به صراحت میگوید که ما انتخاب اول افراد باهوش هستیم چرا که ما قدرت ایجاد تغییر در جهان را به آنها میدهیم و هدف اصلی ما ایجاد محیطی برای مشارکت و رشد بیشتر کارمندان است.

اینک به شاخص های مهم در حرفه ای گری کارکنان اشاره می کنیم:

۱٫ بهبود عملکرد: استفاده مناسب از زمان در محل کار و تمرکز بر روی وظایف محوله.

۲٫ توسعه بازتاب حرفه ای فرد: تلاش برای رسیدن به آمال و آرزوهای خود و سازمان.

۳٫ داشتن ابتکار عمل: از پروژه ها و وظایف جدید استقبال کنیم و در مسیر پیشرفت شخصی و سازمان قدم برداریم.

۴٫ به موثرترین روش انجام کار پایبند باشیم: یافتن راه مناسب و موثر برای انجام کارهای محوله و تبدیل آنها به عادات روزانه در افزایش کارایی نقش بسزایی دارد.

۵٫ مدیریت زمان: اولویت بندی در کارها، تعیین هدف و طرح ریزی مناسب برای انجام آنها.

۶٫ راستکار و نیک اندیش باشیم: پاسخگوی اعمال خود باشیم و تمام تلاش خود را برای بهبود اخلاق حرفه ای خود انجام دهیم.

۷٫ ایده آل گرا باشیم: برای بهبود نتایج گاهی لازم است تا بیش از حد انتظار امور محوله را انجام دهیم. (هم در عمل و هم در رفتار)

۸٫ انعطاف پذیری: مهارت های خود را توسعه دهیم تا چالش ها و شکستها را با رفتار و مهارت های درست و مثبت مدیریت نماییم.

۹٫ روابط کارآمد ایجاد کنیم: با بهبود روابط حرفه ای و مثبت، مهارت های فردی خود و دیگران را بهبود بخشیم.

۱۰٫ توسعه خودآگاهی: با یادگیری مدیریت احساسات میتوان از محرک هایی که منجر به بازخوردهای نامناسب میشود جلوگیری کرد، و همچنین با پذیرش و بکارگیری بازخوردهای مناسب به رشد و توسعه فردی کمک نمود.

۱۱٫ روابط خود را مستحکم کنیم: با ایجاد روابط حرفه ای مناسب میان همکاران و همچنین مشتریان میتوان به بهبود کارتیمی و کارایی در امور کمک نمود

۱۲٫ حلال مشکلات باشیم: پیش از ارجاع مشکلات به مراتب بالاتر با همفکری تلاش کنیم مشکل را برطرف نماییم.

تمام موارد بالا و شاید موارد دیگری که در این نوشته بیان نشده ممکن است با واقعیت (ساختار سازمان، همکاران و محیط کار) کاملا عملگرایانه نباشد ولی حتی تفکری کوتاه در این زمینه راهگشای برخی مشکلات فردی و سازمانی خواهد شد و قدم نهادن در این مقوله یک حرکت مثبت در جهت رسیدن به اهداف فردی و سازمانی خواهد بود.

مهتاب موید