كنترل هنري در چاپ دیجیتال

اگر شما، خودتان تصاوير خود را چاپ ميكنيد، بايد نظارت و كنترل كاملي بر جريان كار داشته باشيد. شما تصميمي ميگيريد از بهترين دستگاه استفاده كنيد، بهترين كاغذ و بهترين جوهر را انتخاب مينماييد و در چاپ بعدي سعي ميكنيد رنگهاي غليظتر و مرغوبتر را به كار نبريد و جايي براي انتقاد يا سرزنش باقي نگذاريد. همچنين شما به سرعت بازده و نتيجهي كار را بررسي مينماييد تا ببينيد ايا همه چيز خوب پيش ميرود يا خير.

آزادي، اختيار و انعطافپذيري در چاپ دیجیتال

پيش از انقلاب چاپ دیجیتالی ، اغلب عكاسان نميتوانستند بدون سرمايهگذاري كلان در تجهيزات و فضايي براي جا دادن آنها، تصاوير رنگي خود را به چاپ برسانند. در نتيجه مجبور بودند به يك چاپخانه يا عكاسي مراجعه كنند. جايي كه انتخابهاي چاپي آنان محدود بود. حال، با تجهيزات چاپي روميزي تقريباً همگان اين اختيار را دارند تا آنچه را كه ميخواهند چاپ كنند، در هر زمان كه بخواهند. يك هنرمند عكاس ميتواند با استفاده از يك فايل تصويري، اندازههاي مختلف، حذفيات و يا تجهيزات نامتعارف را تجربه كند. همچنين ميتوان به يكباره، تصاوير جديد، تغييرات و چاپهاي جديد را با حداقل هزينهي ممكن و با كمترين احتمال ريسك بررسي و آزمايش كرد.

دوین دیجیتال كيست؟

انقلاب دیجیتال (به انضمام اينترنت) فرصتهايي براي عكاسان، هنرمندان و تصويرسازان به وجود آورد تا آثار خود را به روشهايي كه تا ۵ تا ۱۰ سال پيش حتي خواب آنها را هم نميديدند خلق، چاپ و توزيع كنند.
اگرچه بسياري علاقهمندند تا طبقهبنديهاي موجود را رعايت نكنند، اما باز هم براي دستيابي به يك دانش گسترده و جامع در زمينهي چاپ و تصويرسازي دیجیتال ، بهتر آن است كه دادهها و اطلاعات را دستهبندي كنيم. همچنين مشتريان و بازاريابان هنري تمايل دارند تا در قالب دستهها و گروهها بينديشند:

هنر پاپ، هنرمندان بزرگ گذشته و چيزهايي از اين قبيل. چنين موضوعي در رابطه با مسابقات و نمايشگاههاي هنري نيز وجود دارد. چون آنها بر حسب ضرورت نياز دارند تا اطلاعات را طبقهبندي كنند تا بتوانند به گونهاي بر آثار هنري نظارت و داوري كنند. در نتيجه، در اينجا تلاش من بر آن بود تا پديدآورندگان تصاوير دیجیتالی با كيفيت بالا را طبقهبندي كنم. به تصويرسازان و چاپكاران هم به عنوان يك گروه مجزا، فصل جداگانهاي اختصاص داده شده است.

عكاسان/تصويرسازان

موج تكنولوژي دیجیتال به قلمرو تصويرسازي و عكاسي هم نفوذ پيدا كرد و اكثر عكاسان از آن در كار خود استفاده ميكنند. (اگر استفاده نميكنند در آن غرق شدهاند.) اين امر منطقي است كه بگوييم عكاسي در خارج از دايرهي نوآوريهاي نيپس، تالبوت، بايارد و داگر در قرن نوزدهم شكل گرفت. بعضي ميگويند كه اهميت انقلاب دیجیتال به بزرگي اهميت اختراع عكاسي رنگي و حتي خود عكاسي است. البته تعداد كمي از طرفداران افراطي وجود دارند كه چشم خود را به روي پيشرفتهاي فني و تكنيكي ميبندند و آنها را ناديده ميگيرند. اما اگر شما اين كتاب را بخوانيد، احتمالاً جزء آنها نخواهيد بود.

بعضي از عكاساني كه از تاريكخانههاي متعفن خود بيرون ميآيند و با نور دیجیتال آشنا ميشوند فقط از چاپ دیجیتال براي نتيجهي نهايي كارشان استفاده ميكنند. بعضي ديگر نقش فعالتري به دیجیتال ميدهند و حتي كار عكسبرداري را با دوربين دیجیتال انجام ميدهند و قبل از آغاز كار اصلاح رنگ، روتوش و عموماً بهبود آنچه كردهاند توسط آنها به اسكن تصاوير ميپردازند. اغلب از مزيتهايي كه تصويرسازي و چاپ دیجیتال به آنها ارائه ميدهد، سخن ميگويند.

گري گلدبرگ، مثال خوبي در اين رابطه است. او كه به تازگي ساكن تورنتو شده، اصول و قواعد بسياري در بازيهاي دیجیتالی كشف كرده است. او يك عكاس بازرگاني است كه اكنون به شيوهي تمام دیجیتالی عكسبرداري كرده و با آژانسهاي تبليغاتي، شركتهاي ثبت و ديگر مراكز تجاري كار ميكند تا تصاوير تبليغاتي و مد و چهرههاي اشخاص را بگيرد. اگرچه، او از مجالس عروسي هم عكسبرداري ميكند،

عكسهاي قديمي را به شيوههاي دیجیتال بازسازي ميكند و تصاوير و عكسهاي هنري خود را از طريق سرويسهاي آنلاين و نمايشگاهها به فروش ميرساند. او اين دو كار آخر را به انضمام چاپ اوراق و مدارك بهادارش به تازگي به دست گرفته است كه در اين كار از چندين چاپگر جوهرافشان استفاده مينمايد.

گلدبرگ همچنين از نمايش آنلاين و سرويسهاي Shutter fly.com و pictage.com كه هر دو در توليدات خود از تكنولوژيهاي چاپ دیجیتال استفاده ميكنند نيز بيبهره نميماند.

هنرمندان سنتي

طراحان و نقاشاني كه براي چاپ و نشر كار خود تكنيكهاي چاپ دیجیتال را برگزيده اند، اكنون در حال چاپ و توليد تعدادي تصاوير دیجیتالی براي فروش هستند. هنرمندان هم ميتوانند اسلايدي از كار اصلي خود داشته باشند، آن را براي اسكن مستقيم دیجیتال  نزديك چاپكار دیجیتال ببرند و يا خودشان با دوربين يا اسكنر دیجیتالی خود (اگر عكس اورژينال به اندازهي كافي كوچك باشد) به دیجیتال سازي آن اقدام كنند. پس از آن فايل دیجیتال بر روي كاغذ يا بوم چاپ ميشود.

استيو بوگدانف، هنرمند امريكايي براي نقاشيهاي تفسيري ديوارياش (secco) بسيار معروف است. (نقاشي ديواري سكو يا fresco secco يكي از دو تكنيك كلاسيك نقاشي ديواري است كه هنرمند بر روي گچ خشك شده نقاشي ميكند. نقاشي ديواري بوون (Buon) يكي ديگر از هنرهاي نقاشي است كه به تازگي رواج يافته و در آن گچ مرطوب با رنگمايهها در يك دستگاه آبي آويخته ميشوند.) در اين ميان بوگدانف متأثر از هنر يونان قديم، در نقاشيهاي ديواري خود، تصاوير و صحنههايي از نقاشيهاي ديواري، كتيبهها، نقوش برجسته و مجسمهها كشيد كه به دوران برتر يونان تا پايان رنسانس تعلق داشت. بوگدانف نقاشيهاي ديواري عكاسي شدهي خود را دارد كه توسط اسكنر درام اسكن شده و روي يك CD ذخيره شدهاند.

پس از آن او تمامي تصاوير را در رايانهي خود پردازش ميكند تا تصاوير دیجیتال خود را براي چاپ توسط چاپگر جوهرافشاني در استوديوي خود آماده سازد (در چاپگر Epson Stylus pro4000). در اين گالري او نه تنها نقاشيهاي ديواري اورژينال خود را به نمايش در ميآورد بلكه از تصاوير با چاپ محدود خود هم استفاده ميكند كه بعضي از آنها، دستي آراسته شدهاند. پس از مدتي اين تصاوير چاپي به موفقيتي بدل شد و بوگدانف توانست از آن طريق درآمدي براي خود بيندوزد.

هنرمندان دیجیتال (و استفاده از چاپ دیجیتال)

اين گروه كه تعريف و تعيين آنها مشكل است، سردمداران هنر دیجیتال هستند. هنرمندان دیجیتال ، هنرمنداني هستند كه در رايانه به طراحي و نقاشي ميپردازند، تغييراتي در تصوير يا عكس گرفته شده ايجاد ميكنند. با فرمولها و معادلات رياضي «ماشين هنر» خلق مينمايند و يا براي توليد اشكال جديدي از هنر چند كاربردي و آميخته با رسانه، تكنيكهاي دیجیتال و سنتي را در هم ميآميزند.

از آنجا كه نسخههاي اصلي كارهايشان تنها در رايانه موجود است، چاپ دیجیتال ، متد اصلي و اساسي است كه براي بازده و نتيجهي نهايي كار كاربرد دارد.

حقيقت اين است كه هنرمنداني وجود دارند كه چنان با رايانه مأنوساند كه انگار براي آنها رايانه حكم يك وسيله لازم و شخصي را دارد. درست مانند مسواك، به همين خاطر است كه از آن به عنوان «هنر رايانه» ياد ميشود اما اين اصطلاح امروزه براي پوشش دامنهي گستردهاي از هنرمندان دیجیتال نامناسب و نابجاست.

اورسولا فرير، هنرمند جديد مكزيكي كه سابقاً به شيوهي هنر سنتي كار ميكرد، هفت سالي است كه تكنيك دیجیتال را برگزيده است. او ميگفت: «دیجیتال ، آفرينش هنري مرا كاملاً تغيير داده است.» اين تكنيك كاملاً حيرتآور است و به نظر ميرسد هيچ پاياني براي امكاناتي كه به بيان خلاق و آزادي براي ايدههاي ارتباطي منتهي ميشوند وجود ندارد.

او در استوديوي خود، بر روي عكسهاي دیجیتالی كه با نرمافزار و فيلتر و دوربين دیجیتالی خود گرفته است كار ميكند. همچنين اين، آن چيزي است كه او با استفاده از لوحهاي گرافيكي دیجیتال آن را «چاپ اسكرين» مينامد.
او روي كاغذهاي مخصوص تصاوير خود را چاپ ميكند و ازطريق گالريها يا وبسايت خود اقدام به فروش آنها مينمايد. به علاوه، فرير كار عكاسي و چاپ هنر دیجیتالی را براي ديگر هنرمندان در منطقهي خويش آغاز كرده است.

رشد يافتن: موضوع پذيرش است.

هنرمندان از زماني كه براي اولين بار گرد و خاكهاي رنگي روي ديوارهاي غارهاي لاسكو (فرانسه) را ساييدند، براي انتخاب و پذيرفتن تكنولوژيهاي نوين مورد انتقاد قرار گرفتند.

در اواسط قرن چهاردهم نقاشي بر روي بوم روغني اختراع شد. در اوايل قرن نوزدهم عكاسي به عنوان يك شاخهي انحرافي و تحريفي شناخته گرديد. وضعيت راجع به ليتوگرافي به همين منوال بود. تكنولوژي دیجیتال هم كه هيچ تفاوتي با آنها نداشت به آساني و با كمال ميل و رغبت مورد پذيرش بسياري از هنرمندان، عكاسان و فرصتطلبان واقعي واقع شد.

چاپ دیجیتال ، همگان را از كساني كه در خانهي خود تصاوير خانوادگي چاپ ميكنند گرفته تا هنرمندان حرفهاي كه تصاوير هنري خود را در گالريها به فروش ميرسانند، در بر گرفته و اين گروه دوم است كه به كيفيت تصوير، ثبات، دوام و پذيرش آن توجه داشته و اصرار ميورزند. اگرچه، بدست آوردن پذيرش و توجه مردم و جامعهي هنري كار آساني نيست.

تلاشهاي اوليهي صورت گرفته در زمينهي چاپ دیجیتال بسيار ابتدايي بوده و بيشتر به خود تكنولوژي ميپرداخت. اما به طور نمونه هنر تلاش بر آن دارد تا تكنولوژيهاي نوين را جذب كند و پس از مرحلهي پيچيدهي ابتدايي، دوره «مراقب آنچه كه من ميتوانم انجام بدهم باش» آغاز ميشود كه در آن عكاسان و هنرمندان به اين نتيجه رسيدهاند كه بر يك هدف واقعي هنر متمركز شوند:

به حركت در آوردن ما با تصاوير آنها. يكي از اتفاقاتي كه در مسير پذيرش و مقبوليت دیجیتال رخ داد، برگزاري نمايشگاه «آتليه

هنر: يكي استوديوي تصويرسازي براي قرن بيست و يكم» در «موزهي ملي هنر آمريكايي مؤسسهي اسميت سونيان» در واشنگتن بود كه در سال ۱۹۹۷ ميلادي به مدت سه هفته به طول انجاميد. تمام ۵ عضو اصلي انتشارات يونيك در آن حاضر بودند و اين احتمالاً اولين باري بود كه مردم در كارگاهي كه در يك موزهي بزرگ دائر گشت بود با رايانهها وارد تعامل ميشدند يكي ديگر از اتفاقاتي كه به پذيرش عمومي هنر دیجیتال كمك شاياني كرد برگزاري نمايشگاه «دیجیتال : چاپ امروزي» در موزهي هنر بروكلين بود كه از ژوئن تا آگوست سال ۲۰۰۱ ميلادي به طول انجاميد.

دومين موزهي بزرگ هنر در آمريكا همر تاييدي بر صحت هنر خلق شده توسط دیجیتال گذاشت. امروزه تصاوير و آثار دیجیتالی به بخش دائمي موزههاي بزرگي چون موزهي هنرهاي مدرن، موزهي هنرهاي امريكايي و تيسي و مؤسسهي هنري شيكاگو و… تبديل شدهاند. حتي موزهي لوور، هرميتاژ، گالريهاي ملي (در آمريكا و انگلستان) و كتابخانهي كنگره هماكنون بسياري از فعاليتهاي خود را به چاپ دیجیتال اختصاص داده است.

اگرچه، چاپ دیجیتال تنها متعلق به موزه ها نيست، امروزه اكثر عكاسان حرفهاي از تصاوير و چاپ دیجیتال براي خلق آثار خود استفاده ميكنند.

دليل اين مسئله، پذيرش و استقبال گالريهاي هنري كوچك و بزرگ، سرويسهاي عكاسي آنلاين و شركتهايي است كه با تصاوير چاپي كيفيت بالا، خريداران هنري جمعآوري ميكنند. تصاويري كه در بعضي جاها در بين طيف پوسترهاي ارزانقيمت و نسخههاي اصلي دست نيافتني قرار ميگيرند.

پس از آن، هتلها، مغازهها و ديگر شركتهايي هستند كه براي خشنودي و رضايت خاطر مشتريان به خريد و فروش و نمايش تصوير دیجیتالی ميپردازند. مدارس هم در ارتقاي چاپ دیجیتال سهمي دارند. آندره بهلا در بهار و پاييز كلاسهاي ده هفتهاي در لوسآنجلس برگزار ميكند كه هنرمندان، عكاسان و چاپكاران از آن استقبال ميكنند. و بيشتر نمايشگاهها و جشنوارههاي هنري محلي بخش «دیجیتال » را به فهرست كارهاي خود اضافه كردهاند اگرچه گاهي اوقات تعاريف و شرايط لازم آن براي هنرمندان گيجكننده است.

قطعاً پيش از اين، مسائل و مشكلاتي بر سر راه چاپ دیجیتال وجود داشت. در ابتدا، جوهرافشانهاي IRIS قابليت چنداني نداشت. اما تغييرات و پيشرفتهاي بعدي در فرمولاسيونهاي جوهر و در پيوند جوهر و كاغذ به تمامي آن بحثها خاتمه داد.

اما سدي كه امروزه احتمالاً بر سر راه پذيرش كامل روشهاي چاپ دیجیتال باقي است، مربوط به مسئلهي مكانيكي بودن فرآيندهاست، در نتيجه، اين مشكل به گونهي يك مشكل جانبي است و هيچ كس نميتواند آن را كتمان كند.

بهتر است بگوييم كساني كه به شيوههاي كندتر و سنتيتر عادت دارند، اغلب نميتوانند به راحتي خود را با روشهاي خودكار و جديدتر انجام امور وقف دهند. وقتي مردم و هنرمندان راجع به محتواي هنر بحث ميكنند به نظر ميرسد آنها اعتقاد دارند كه هر كاري سختتر و با زحمت بيشتري انجام شود، بهتر از آب در ميآيد. اما متدهاي خودكار تكنيكي لزوماً از ارزش آثار خلاق نميكاهد. در كنار نمونههاي آشكار ليتوگرافي و عكاسي، نگاهي به تاريخ هنر بيندازيم.

ميكل آنژ همانند لئونارد داوينچي تيمي تشكيل داد. ديويد هاكني ادعا ميكند كه نقاشاني مانند كارا واجيو، اينگرس، ولاسكز و ورمير براي بهبود و سرعت بخشيدن به مرحلهي طراحي اوليه، در نقاشيهاي خود از يك سيستم لنزي استفاده كردهاند. هاكني كه خود يكي از مشهورترين هنرمندان معاصر است در كتاب خود با نام «راز دانش: بازيابي تكنيكهاي فراموششده برجستگان گذشته» اين بحث را مطرح ميكند كه آن هنرمندان ۴۰۰ يا ۵۰۰ سال پيش مشتاقانه از لنزها و آينهها براي خلق هنر خود استفاده ميكردند (برترين تكنيك آن زمان). اين روش، روش ابتدايي جريانهاي دیجیتالی و رايانهاي است و كتاب هاكني چشم مردم را به روي اين حقيقت باز كرد كه هميشه تكنولوژي بخش مهمي از آفرينش هنري را تشكيل داده است.

رايانه و ديگر ابزار دیجیتالی تنها وسيلهاند. رايانه در دستان زيرك و مستعد هنرمند يا عكاس قرار دارد و تابع عوامل ديگري نيست. حقيقت اين است كه دستان خود عكاسان و هنرمندان با استفاده از دوربينها، اسكنرها، لوحهاي دیجیتالی و نرمافزارهاي پردازش تصوير رابطهي شخصي و تنگاتنگي با تصاويرشان برقرار ميكنند و آنها را در مراحل گوناگون آفرينش و چاپ هدايت مينمايند.

هميشه اين هنرمند است كه تصميمات مربوط به مقولهي زيباييشناسي را ميگيرد. در اغلب موارد، اين يك هنر مكانيكي نيست، بلكه تصويري است كه مستقيماً از روح و ذهن هنرمند برميخيزد.

مهتاب موید