true
فلورين اربن/ عضو گروه آموزشي معماري، موسسه‌ي تکنولوژي ماساچوست، کمبريج
برلين با داشتن کمتر از ۴ ميليون نفر جمعيت، داراي وب سايتي با تعداد ۲۰۰۰ صفحه است در حالي که مکزيکوسيتي با داشتن يکي از بزرگترين انبوهه‌هاي جهان داراي وب سايتي ۸۰۰ صفحه اي است. نه تنها به اندازه‌ي کشورهاي ثروتمند و توسعه يافته، ارتباط نماياني بين جمعيت و مقدار وب سايت‌ها وجود ندارد.
اين مطالعه وب سايت رسمي بيست شهر را مورد تحليل قرارمي دهد که نمايش دهنده‌ي اماکن غير مجازي آنهاست. اين تحليل در برابر زمينه‌ي افزايش رقابت بين شهرها که تحت تاثيرجهاني شدن اقتصادي هستند، تنظيم شده است.
اين مقاله مشخصه‌هاي حتمي وب سايت‌ها را که عبارتنداز:
اندازه، حضور و يا فقدان بعضي بخشها، به بعضي ويژگي‌هاي قابل اندازه‌گيري شهرها که وب سايت را مي‌سازد مانند:
اندازه، کارکردهاي جهاني کنترل و ميزان ثروت، به هم مرتبط مي‌کند. با وجود تفاوت‌هاي مهمي که بين شهرهاي واحد نمونه وجود دارد، اما نمايش آنها از خودشان بر روي شبکه از يک الگوي استاندارد تبعيت مي‌کند. اين مطالعه به هم بستگي بين ميزان ثروت شهر و مدل طراحي سايت اشاره مي‌کند. اگرچه، اين تحليل نشان مي‌دهد که اندازه‌ي شهر، اهميت جهاني و برجستگي اقتصادي آن نمي‌تواند براي شرح ساختار رسمي وب سايت کافي باشد.
دولت‌هاي محلي به شکل روزافزوني در حال نمايش داده شدن بر روي شبکه‌ي گسترده‌ي جهاني هستند. اين گستردگي‌ها که در طول سال‌ها بيشتر و بيشتر پيچيده شده‌اند، کارکردهاي وسيع اطلاعاتي، اداري و تجاري پيدا کرده‌اند و موجب شکل‌گيري نوعي ساختار مجازي خاص خود شده اند. حضور حکومت‌هاي محلي بر روي شبکه مي‌تواند با درگيري رو به افزايش در سياست‌هاي ملي و جهاني که نتيجه‌ي جهاني شدن اقتصادي است، در ارتباط باشد.
منطق خاص اينترنت آن را قادر ساخته است که نهادهاي مشابه دولتي عناصري مانند: فرمانداري، اداره‌ي اطلاعات توريستي، اطاق‌هاي بازرگاني، کتاب راهنماي تجاري، مراکز تفريحي خريد و مجلات خبري محلي را با هم ادغام کند. کارکردهاي محلي و منطقه اي (گزينه‌هايي مثل فرمانداري) و بر عکس کارکردهاي ملي و جهاني (عناصري مثل : بازاريابي) در يک سايت پهلوي هم قرار بگيرند.
بررسي حاضر وب سايتهاي رسمي بيست شهر را با هم مقايسه و تحليل مي‌کند: بنگالور( پنجمين شهر بزرگ هند)، بيجينگ(شهري در چين)، برلين، بوداپست، بوينس ايرس، شيکاگو، دلهي، ايسن، کلاسکو، لوگاس، لندن، لوس آنجلس، مادريد، مکزيکوسيتي، نيويورک، اوساکا، پاريس، سئول، سنگاپور و توکيو.
اين واحد نمونه از بيست دسته شهر برگرفته شده است. هفت شهر آن که توسط نظريه پردازان متفاوتي در آغاز دهه‌ي ۱۹۸۰ شهرهاي جهان يا شهرهاي جهاني ناميده شده‌اند (فريدمن و ولف، ۱۹۸۲: فريدمن: سيسن۱۹۹۴،) مانند: لندن، پاريس، نيويورک، شيکاگو، لس آنجلس، سنگاپور و توکيو هستند.
اين شهرها، به واسطه‌ي حضور شبکه‌ي پيچيده‌ي اداري، خدماتي و اطلاعاتي که هدف آن مشترکين جهاني هستند، شکل گرفته اند.
سي شهر ديگر واحد نمونه در کشور خودشان داراي تراکم بالايي هستند و گاهي به عنوان مراکز کنترل سياسي و اقتصادي اهميتي بين المللي از خود نشان مي‌دهند و مي‌توان آنان را به اصطلاح فريدمن( ۱۹۸۶) شهرهاي ثانويه ناميد. گزينش آنها بر مبناي تلاش براي جست وجوي دو دسته زمينه‌هاي فرهنگي و جغرافيايي و هم چنين به ميزان مشخصي برآورد ذهني اهميت ملي و بين المللي اين شهر هاست.
اين بررسي بيست وب سايت نمونه اي را که بين جولاي ۲۰۰۰ تا ژانويه‌ي ۲۰۰۱ قابل دسترس شده‌اند را بررسي مي‌کند. بخش اول شامل تحليل کمي وب سايت هاست با توجه به اندازه‌ي آنها که تعداد صفحات آن را تعيين مي‌کند، که تعداد واحد‌هاي قابل دسترسي است که با جايگاه منابع مشترک ترکيب شده‌اند مانند :www.paris-france.fr
اين ارقام به مشخصه‌هاي قابل اندازه‌گيري در شهر واقعي برمي گردد که وب سايت را توليد مي‌کند.
بخش دوم به حضور يا فقدان عناصر متفاوت وب سايت مانند :
حجم نمايش تجارت، جهانگردي، موضوعات همسايگي مربوط مي‌شود و آنها را به مشخصه‌هاي شهر ارتباط مي‌دهد. بخش اول بر پايه‌ي برنامه‌ي نقشه ريزي وب سايت است که تعداد صفحات را فرض مي‌کند. چنين برنامه اي که جست و جوگران شبکه نام دارد به جايگاه منابع مشترک دست رسي دارد. با يک بار اتصال به جايگاه منابع مشترک خاص، برنامه‌ي جستجوگر از صفحه اي به صفحه‌ي ديگر، آدرس‌ها و لينک‌هاي دقيق خود را نقشه برداري مي‌کند.
برنامه اي که براي اين مطالعه مورد استفاده قرارگرفته است نسخه‌ي نمونه‌ي وي سي اي جستجوگر شخصي است. اطلاعات بخش دوم از طريق دست رسي به صفحات وب سايتهاي متفاوت و با همپيج‌ها و کيليک در سطوح مختلف آغاز مي‌شود.نتايج اين دو بخش تحليل با سه جنبه‌ي شهر که ساختار يا حجم نمايش وب را تحت تاثير قرار مي‌دهد مقايسه مي‌شود. اين جنبه‌ها عبارتند از : اندازه، وضعيت جهاني شهر و ميزان ثروت.
تحليل وب سايتهاي شهر درارتباط با خصوصيات ظاهري مشکلات روش شناسي چندي را موجب مي‌شود. در درجه‌ي نخست، با توجه به پيچيدگي مفروض وب سايت‌ها و روند اجتماعي- اقتصادي متضمني که توليد آنها را تسهيل مي‌کند، بسيار خودبينانه است که پديده‌ي نمايش شهر را بر روي شبکه بسنده به تحليل‌هاي کمي بخشها و وب پيج‌ها بدانيم.
بنابراين، از اين رو اين مطالعه منحصراً قصد دارد تا نقطه‌ي شروع تحليل عميقي باشد که شامل حجم و سبک توليد وب سايتهاي رسمي است. براي برشمردن ويژگي ابتدايي، اين مطالعه تحليل آماري خود را به شرح بنيادين محدود مي‌کند.
دوماً آنکه نه تنها ثروت بلکه موقعيت جهاني شهر هيچ کدام نمي‌تواند در قالب اعداد مطلقي بيان شوند. حال آنکه حداقل تخميني براي اندازه‌ي انبوهه‌ي شهري وجود دارد. در بيشتر موارد ساختار اداري به حدي خرد است که اجازه‌ي تخمين ثروت منطقه را نمي‌دهد. به شکل مشابهي تعيين شهر خاصي به عنوان جهان شهر به يک خصوصيت واحد تکيه نمي‌کند بلکه بر مبناي ويژگي‌هاي متفاوتي استوار است. بنابراين، اين مطالعه قصد دارد شهرهاي واحد نمونه را از دسته‌هاي مختلفي انتخاب و از جنبه‌هاي متفاوتي بررسي کند.
برمبناي تعداد افرادي که در انبوهه‌هاي خاصي زندگي ميکنند، شهرها به دو دسته تقسيم مي‌شوند. يکي انبوهه‌هاي کمتر و ديگري بيشتر از ۵ ميليون نفر است. مضافاً شهرهايي که کارکردهاي کنترل بين المللي بيشتري دارند با شهرهايي که درجه‌ي اهميت جهاني آنها کمتر است مقايسه مي‌شوند. هم چنين ميزان ثروت يک کشور که در عين حال با زير بنا و دست رسي به تکنولوژي اطلاعات گره خورده است مي‌تواند تعيين کننده‌ي نوع نمايش خاصي باشد که از خود بر روي شبکه‌ي گسترده‌ي جهاني ارائه داده است. با توجه به جدايي ثروت و دست رسي به اينترنت اين مطالعه دو دسته را تعريف مي‌کند.
کشورهاي ثروتمندتر با درآمد ناخالص ملي که بر اساس سرمايه آنها بيش از ۱۵۰۰۰دلار است و برخوردار از اقتصادهاي پيشرفته‌اند مانند:
امريکاي شمالي/ اروپا و آسيا که با کشورهاي فقيرتر که درآْمد ناخالص ملي آنها کمتر از ۱۵۰۰۰ دلار است مورد هم سنجي قرار مي‌گيرند. شهرهاي جهان معمولا در کشورهاي ثروتمندتر قرار دارند و آنها انبوهه‌هايي بيش از ۵ ميليون سکنه اي دارند. اين ارتباط دروني بين متغير‌هاي مستقل مي‌تواند در تفسير نتايج به طور کافي مورد محاسبه قرار گيرد.
اگر چه شهرهاي ثانويه تقريبا به طور مساوي به کشورهاي ثروتمندتر و فقيرتر تقسيم مي‌شوند و نيمي از آنها درون دسته‌ي انبوهه‌هاي بزرگ قرار مي‌گيرند.
در بيشتر مواقع اداره‌ي کل شهر توليد کننده‌ي وب سايتهاي رسمي است حال آنکه در بعضي موارد فرمانداري شهر با شرکت‌هاي خصوصي به شکل نزديکي براي توليد وب سايت همکاري مي‌کند. سايتهاي خصوصي توليد شده منحصراً در اين مطالعه بررسي نمي‌شوند. علاوه بر اين بيشتر شهرهاي واحد نمونه به شيوه‌هاي متفاوتي اداره و کنترل مي‌شوند. تنها در بعضي موارد است که حد و مرزهاي اداري نهادي که سايتهاي رسمي را توليد مي‌کند. کما بيش با توسعه‌ي انبوهه‌هاي مادر شهر جور در ميايند.
اين مسئله به طور مثال اعتبار بريتانياي کبير، خاک برلين، دولت فدرال لاگوس، اداره‌ي رياست اساکا و منطقه‌ي مادر شهر توکيو را شامل مي‌شود.
در ديگر شهرهاي واحد نمونه، وب سايتي که نهادي را توليد مي‌کند تنها بخشي از منطقه‌ي مادر شهر را تحت پوشش قرار مي‌دهد.
در منطقه ي۶ ميليون سکنه اي روهرگبيت آلمان، بزرگترن شهر ان ايسن جمعيتش حتي به بيش از ۱۰ درصد هم نمي‌رسد. بنابراين وب سايت ايسن که توسط دولت محلي آن توليد شده، تنها مي‌تواند به عنوان نماينده‌ي کل منطقه مورد تحليل قرار گيرد. اين مسئله هم چنين شامل وب سايتهايي مي‌شود که بدور شهرهاي داخلي خود، مرزهاي اداري کشيده‌اند و تنها شامل مراکز تجاري و همسايگي‌هاي تاريخي مي‌شوند.
اين مسئله در مورد شهر پاريس کاملا مشهود است، البته با درجات کمتري در مورد نيويورک، لوس آنجلس، مکزيکوسيتي هم صدق مي‌کند.
* نمايش شهرها، بازاريابي و شبکه‌ي گسترده‌ي جهاني
اين مطالعه بر اين باور استوار است که وب سايتهاي اداري شهرها شکل خاصي از توسعه‌ي بازار هستند که توسط سدلر ( ۱۹۹۳) به عنوان بازاريابي شهر به منظور سود بردن ازکسب موفقيت‌هاي مشترک و محدود ملي و بين المللي تعريف شده است.
اين مفهوم در طول سه دهه‌ي گذشته اهميت پيدا کرده است. بحران شهري در طول دهه‌ي ۱۹۷۰ سياستمداران شهر را به سمت باز انديشي سياست‌هاي محلي سوق داد. براي بسياري، پاسخ قبول گرايش به کارافريني و ترويج فعالانه‌ي شهر هايشان بود.
از آن زمان به بعد، استفاده‌ي اگاهانه از تصاوير و نمايش‌ها در دستور کار‌هاي ترقي خواهانه قرارگرفت و شاهد توسعه‌ي آنها بوديم و موجب شده است که بسياري از تئوريسين‌ها در مورد مدل کارافريني رژيم شهري گفتگو کنند.
مطالعه‌ي هرشل در سال ۱۹۹۸ در مورد شهرداري‌هاي آلمان شرقي بعد از اتحاد دوباره‌ي آلمان، اين طور بيان مي‌کند که ترقي خواهي در دوران ناامني اقتصادي و دوباره سازماندهي سياسي به شکل خاصي گسترش يافته است. اين ادعا توسط وارد( ۱۹۹۸) رد شده است. وي نشان داد که معاملات بازار به يک دوره‌ي ناامني اقتصادي مربوط مي‌شود. در اين رابطه، کارافريني شهري بايد نه به عنوان يک عمل تنظيمي براي نظام اقتصادي بلکه به عنوان واکنشي به تغيير اقتصادي نگريسته شود.
بازار يابي اگرچه شامل تبليغ مکان براي پتانسيل جهانگردي و سرمايه گذاري مي‌شود اما محدود به آن نيست. يک جنبه‌ي تبليغ برنامه‌هاي گردشگري شهري است که توسط مايلز ( ۱۹۹۸) عنوان شده اين است که به شکل محرکي عصبي و شوخ طبعانه، تمايز بين سرگرمي، اطلاعات و تبليغات را محو مي‌کند. اين ملاحظات مخصوصاً در مورد وب سايت شهرها هم به کار برده مي‌شود.
بنابراين، در زمينه‌ي تحليل ما، مفهوم بازار يابي بايد بيشتر وسعت يابد. شيوه‌هاي متفاوتي که يک شهر مي‌تواند بر روي وب سايت نمايش داده شود نمي‌تواند به آموزنده و تشويق کننده تقسيم شوند بلکه منظري از يک نمايش مشابه هستند. نمايش شهر بر روي وب سايت هم شامل اطلاعاتي در مورد شهر مي‌شود و هم فرصت‌هايي را براي ارتباطات متقابل با سازمان‌هاي شهري فراهم مي‌کند. هر دو اين‌ها، به نشاندن مفهوم شهر در درون اگاهي عمومي کمک ميکنند و بنابراين بايد با توجه به تلاش براي تصويرسازيي نگريسته شوند که در نهايت به افزايش منافعي از صنعت توريسم وسرمايه گذاري منجر مي‌شوند.
* اندازه‌ي شهر و اندازه‌ي وب سايت
در ميان نمونه‌هاي ما، پاريس و لندن داراي بزرگترين وب سايت‌ها با تعداد ۷۰۰۰ صفحه و شيکاگو با ۶۰۰۰ صفحه است. اين ارقام شامل لينک‌هاي صفحات شخصي نمي‌شود. کوچکترين وب سايت، وب سايت شهر بوينس ايرس با ۲۹ صفحه و بنگالور با ۹ صفحه است. توکيو با داشتن بزرگترين انبوهه‌ي جهان و بيش از ۲۷ ميليون نفر جمعيت، داراي وب سايتي با تعداد ۳۰۰۰ صفحه است، در حالي که شيکاگو با داشتن ۷ ميليون نفر جمعيت، وب سايتي ۶۰۰۰ صفحه اي دارد. از طرفي ديگر بوداپست که به سختي جمعيتش به ۲ ميليون نفر ميرسد، وب سايتي ۱۳۰۰ صفحه اي دارد، تنها اندکي کمتر از وب سايت ۱۹۰۰ صفحه اي لوس آنجلس که نمايش دهنده‌ي انبوهه اي بيش از ۱۲ ميليون است.
مطالعات گذشته را تا جايي اصلاح مي‌کند که تفاوت مهمي در اندازه‌ي شهرها وجود دارد اگر کسي گروهي از شهرهاي بزرگ را با شهرهاي کوچک‌تر مقايسه کند. شهرهايي که بيش از ۵ ميليون نفر جمعيت دارند، اندازه‌ي وب سايت آنها بيش از ۳۰۰۰ صفحه است و در حالي که با جمعيتي کمتر از ۵ ميليون سکنه، تقريبا ۸۰۰ صفحه براي هر وب سايت وجود دارد.
اين رقم هم چنان نشان مي‌دهد که اندازه‌ي وب سايت شهرهايي که در کشورهاي ثروتمندتر و فقيرتر وجود دارند کاملا متفاوت است. شهرهايي که در کشورهاي ثروتمندتر وجود دارند تقريبا خود را با تعداد ۳۰۰۰ صفحه نمايش مي‌دهند در حالي که شهرهاي کشورهاي فقيرتر به سختي به ۱۰۰۰ صفحه براي هر شهر مي‌رسند. اين ارتباط به نظر واضح‌تر ميرسد اگر کسي کشورهاي جهان را که تمايل دارند در دسته‌ي کشورهاي ثروتمند قرار گيرند، با کشورهاي ثانويه که در هر دو دسته‌ي کشورهاي ثروتمند و فقير تقسيم شده‌اند، را با هم مقايسه کند.
کشورهاي ثروتمند به طور ميانگين در مقايسه با کشورهاي فقير که وب سايتشان ۱۷۰۰ صفحه است، داراي وب سايتهايي۴۰۰۰ صفحه اي هستند. اين مشاهدات اشاره ميکنند که اندازه‌ي وب سايت شهر احتمالاً هم بستگي اي با ميزان ثروت کشور مربوطه دارد.
* کدام شهر شکل وب سايت را نشان مي‌دهد؟
شکل شماره‌ي ۲ درصد وب سايتهايي را از واحد نمونه‌گيري نشان مي‌دهد که بخش‌هاي خاصي دارند. تقريباً همه‌ي وب سايت‌ها بخشي دارند که خدمات اداري ارائه مي‌دهد و اطلاعاتي را در باره‌ي پروسه‌ي رسمي فراهم مي‌کند. ديگر ويژگي‌هاي معمول بخش اخبار و حوادث هستند( ۸۵ درصد وب سايتهاي واحد نمونه گيري)، بخش توريست( ۷۵ درصد) و بخش‌هايي که براي تاجران محلي فراهم شده است( ۷۵ درصد). تنها ۵۵ درصد از وب سايتهاي واحد نمونه‌گيري امکاناتي را براي به انجام رساندن فرم‌ها بر روي شبکه ارائه مي‌دهند و تنها ۲۰ درصد براي ارائه‌ي ملاقات‌هاي برجسته‌ي بين المللي طراحي شده اند.
در بيشتر مواقع، ارتباط معنا داري بين اندازه‌ي شهر و حضور برخي ويژگي‌هاي مشخص بر روي وب سايت وجود ندارد. همانطور که شکل شماره‌ي ۳ نشان مي‌دهد، تنها تفاوت در اين است که شهرهايي که کمتر از ۵ ميليون نفر جمعيت دارند، بيشتر به گروه‌هاي مورد نظر بين المللي تمايل دارند. در اين رابطه، مي‌توان اين طور فرض کرد که شهرهاي بزرگ احتياج کمتري به بازديدکنندگان خارجي دارند. در نتيجه با اين واقعيت مورد تاييد قرار مي‌گيرد که شهرهاي کوچک با جمعيتي کمتر از ۵ ميليون سکنه کمتر خدمات تجاري داخلي بر روي وب سايت شان ارائه مي‌دهند.
مهم‌تر ين تفاوت بين شکل وب سايت‌ها زماني پيدا مي‌شود که کسي شهرهاي کشورهاي ثروتمندتر را با کشورهاي فقيرتر مقايسه کند
شهرهاي کشورهاي فقيرتر بيشتر بازديد کنندگان بين المللي را مورد هدف خود قرار داده اند. ( ۳ شهر فقيرتر يا ۳۸ درصد در مقايسه با يک يا ۸ درصد شهرهاي واحد نمونه که در کشورهاي ثروتمند واقع اند.). آنها هم چنين بيشتر مايلند که خدمات توريستي ارائه دهند ( ۸ شهر فقيرتر شهرهاي واحد نمونه که برا براست با ۱۰۰ درصد در مقايسه با ۷ شهر واحد نمونه که در کشورهاي ثروتمندتر واقع‌اند و تنها برابر است با ۵۸ درصد) و هم چنين کمتر مايلند تا اخبار و حوادث محلي را عرضه کنند ( تنها ۵ يا ۶۳ درصد در مقايسه با ۱۲ شهر در کشورهاي ثروتمندتر که برابر است با ۱۰۰ درصد).
* نتيجه گيري:
تحليل واحد نمونه، ارتباطي را بين وسعت شهر واقعي و شهر مجازي نشان مي‌دهد. برلين با داشتن کمتر از ۴ ميليون نفر جمعيت، داراي وب سايتي با تعداد ۲۰۰۰ صفحه است در حالي که مکزيکوسيتي با داشتن يکي از بزرگترين انبوهه‌هاي جهان داراي وب سايتي ۸۰۰ صفحه اي است. نه تنها به اندازه‌ي کشورهاي ثروتمند و توسعه يافته، ارتباط نماياني بين جمعيت و مقدار وب سايت‌ها وجود ندارد. اوساکا، به داشتن انبوهه اي بيش از ۱۰ ميليون نفر، وب سايتي ۳۰۰۰ صفحه اي دارد در حالي که پاريس با داشتن انبوهه اي مساوي با اوساکا، وب سايتش دو برابر اوساکاست.
با مقايسه‌ي وب سايتهاي شهرهاي جهان با شهرهايي که با عنوان شهرهاي ثانويه برچسب خورده‌اند، مي‌توان فهميد که تفاوت‌ها بسيارکوچک است. اين واقعيت که شهرهاي جهان بيشتر خدمات اداري ارائه مي‌دهند و مکرراً اخبار محلي را به روز ميکنند، به علت سطح بالاتر توسعه‌ي آنها در مقايسه با شهرهاي ثانويه است.
تنها تفاوت عمده اي که در مورد وضعيت شهرهاي جهاني مشهور است، کمبود بخش توريستي در بسياري از شهرهاي جهان است که به دو نتيجه منجر مي‌شود. اولاً به دليل شهرت جهاني شان نيازي ندارند که منابع بسياري را براي تبليغ موقعيت و ايجاد پتانسيل توريستي براي آشنايي آنها با جاذبه‌هاي شهر خود، مصرف کنند. ثانياً به علت شالوده‌ي پيچيده شان، شهرهاي جهان تمايل دارند که بخش خدمات توريستي را به توليد کنندگان بخش خصوصي محول کنند. اگر چه، هر دو مورد نشان مي‌دهد که خدمات اداري شهرهاي جهان کمتر علاقه مند هستند تا شهر شان را براي پتانسيل توريستي تبليغ کنند.
واحد نمونه ارتباط روشني را بين ميزان ثروت کشور و اندازه‌ي وب سايت شهر نشان مي‌دهد. دسته‌بندي شهرهاي واحد نمونه به دو دسته‌ي ثروتمند و فقير بيان مي‌دارد که وب سايتهايي که توسط کشورهاي ثروتمندتر توليد مي‌شوند به طور معناداري بزرگتر و پيشرفته هستند. از آنجا که دست رسي به تکنولوژي اينترنت در کشورهاي ثروتمندتر و توسعه يافته‌تر به نسبت کشورهاي فقيرتر آسان‌تر است، نتيجه قانع کننده به نظر ميرسد.
با توجه به شکل آنها که واحد نمونه نشان مي‌دهد، شهرها با وجود جايگاه متفاوت فرهنگي و جغرافيايي که دارند، به طور شگفت آوري خود را مشابه نمايش مي‌دهند. در طول چند سال حظورشان، وب سايتهاي اداري در سراسر جهان به سازمان‌هايي عمومي مانند ترمينال فرودگاه يا مراکز تفريحي خريد توسعه پيدا کرده اند. با وجود اين همانندي عمومي، تفاوت مهم ديگري که وجود دارد بين کشورهاي ثروتمندتر و فقيرتر است. آن دسته از فعاليت‌هاي وب سايت‌ها که بيشتر متوجه بازديد کنندگان بين المللي است و شامل خدمات توريستي مي‌شود، بيشتر در بين کشورهاي فقيرتر واحد نمونه وجود دارد.
دلايل بيشتر دوگانه به نظر مي‌رسند. از يک طرف، شهرهاي کشورهاي فقيرتر و کمتر توسعه يافته، به نظر ميرسد که نياز بيشتري به توسعه‌ي خود در بين مرزهاي محلي و ملي دارند. بنابراين آنها مکرراً از رسانه‌ي کم خرج و وسيع اينترنت استفاده ميکنند در حالي که شهرهاي ثروتمندتر و توسعه يافته‌تر به نظر ميرسد بيشتر به منابع بومي بسنده ميکنند. از طرف ديگر، بخش ديگر اين نتيجه مي‌تواند به دليل ساختار پيشرفته‌تر اينترنت در کشورهاي ثروتمند باشد، جايي که احتمالاً در کشورهاي ثروتمند، شهرها هم چنين مايلند تا منابعي را به اخبار مکرراً به روز شده‌ي محلي و اطلاعاتي در باره‌ي همسايگي‌هاي خاص اختصاص دهند.
اگر چه، نگاهي نزديک‌تر به شهرهاي واحد نمونه چنين انتظارات خاصي را از اين مشاهدات به وجود مي‌آورد.
با نگاه به نمايش و وسعت شکل وب سايتهاي مختلف، تعجب آور خواهد بود که عليرغم نقايص قابل توجه رقابت آنها با دست يابي به اينترنت و تکنولوژي بالاست و بعضي از شهرها با داشتن اقتصادهاي کمتر پيشرفته داراي وب سايتهاي حرفه اي‌تري هستند.
براي مثال مکزيکوسيتي اخبار محلي گسترده، بخش بسيار خاص تجارت داخلي و بسياري از فرصت‌هاي آنلاين براي اجراي پروسه‌ي معاملات اداري ارائه مي‌دهد. اگر چه ساکنين کشورهاي فقيرتر کمتر تمايل به دست رسي به اينترنت دارند اما درصد شهرهايي که خدمات معاملاتي ارائه مي‌دهند تقريبا در کشورهاي فقيرتر و ثروتمندتر يکسان است.
واحد نمونه نشان مي‌دهد که ميزان ثروت کشور که در عين حال به زير بنا و توسعه‌ي تکنولوژيکي آن مربوط است، عامل منحصر به فرد براي نشان دادن شيوه‌هايي که شهر وب سايت خود را سازمان مي‌دهد نيست. اين مسئله مدارک بيشتري را براي اثبات فرض اوليه که فرم نمايش شهر به عنوان کارکردي واقعي براي وضعيت اقتصادي اجتماعي شهر هست، فراهم مي‌کند اما ترجيحاً مي‌تواند پي آمد موقعيت مشخص سياسي اي باشد که پروسه‌ي توليد وب سايت در آن محاط شده است.
پس دليل آنکه بعضي از شهرها فعالانه از وب سايتشان براي شکل دادن به تصوير و شهرتشان براي ساکنين و بيگانگان استفاده ميکنند چيست
در حالي که ديگران نميکنند دليلي که معمولا شنيده مي‌شود اين است که بعضي از سياست مداران محلي حقيقتاً خواستار افزايش رقابت بين محلات مختلف هستند و همين هوشياري در استفاده‌ي هوشيارانه‌تر از اينترنت به عنوان يک رسانه باز تاب مي‌يابد. اگرچه پرو سه‌ي جهاني شدن اقتصادي بر فضاهاي مختلف به شيوه‌هاي مختلفي تاثير گذاشته است و اين که وب سايت شهر آيينه اي است براي اين تاثيرات نابرابر، اما وب سايت مي‌تواند به عنوان شاخصي براي نشان دادن اينکه تا کجا شهر با پيامد‌هاي جهاني شدن دست به گريبان شده است و چقدر مجبور به معني کردن هويت خود در مقايسه با ديگر فضاهاست.
پيشنهاد براي تحقيقات بعدي اين خواهد بود که نگاهي نزديک‌تر به شرايط خاصي که وب سايتهاي رسمي تحت آن طراحي وتوليد مي‌شوند، داشته باشيم و اهدافي که توليد کنندگان درجست وجوي آن هستند و استراتژي‌هايي که آنها با توجه به موقعيت شهر در نظام جهاني فرهنگي، سياسي و اقتصادي در تعقيب آن هستند را بررسي کنيم.
true
true
https://sanatpanjom.ir/?p=480
true
true
