در سال ۱۳۹۶ طرح «شعرپژوهی فرهنگ عامه» را در قالب یک قطب علمی در بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز پی‌گیری و به تصویب وزارت علوم رسید. یکی از برنامه‌های این قطب، تدوین، تألیف و انتشار سلسله کتاب‌هایی‌ست که به معرفی توصیفی بومی‌سروده‌های مناطق مختلف ایران می‌پردازد.
کاووس حسن‌لی، مدیر قطب علمی «شعرپژوهی فرهنگ عامه» در این گفت و گو درباره‌ طرح تدوین و انتشار کتاب‌هایی درباره گونه‌شناسی بومی‌سروده‌های ایران به تشریح فعالیت‌های انجام گرفته پرداخته است.

فرهنگ و ادب عامه، یکی از شاخه‌های مهم ساختار فرهنگی و اجتماعی هر ملتی‌ست. مردم فرهنگور ایران نیز گنجینه‌های ارزشمندی از آثار عامه دارند که نیاز به ثبت و ضبط و بازشناسی دارند. در جای‌جای این سرزمین پهناور قصه‌ها، افسانه‌ها، شعرها، آیین‌ها و باورهایی وجود دارند که هر کدام بخشی از فرهنگ و اندیشه‌ی این مردم را بازنمایی می‌کنند.

ادبیات رسمی گذشته‌ ما با همه‌ ارزش‌های انکارناپذیر آن، ادبیاتی نخبه‌گرا بوده و به دلیل همین نخبه‌گرایی و رسمیتی که داشته، ادبیاتی فاخر، فخیم و مزیّن بوده است. متون ادبی هرچه فاخرتر، فخیم‌تر و مزیّن‌تر می‌شده، ارزشمندتر به‌شمار می‌آمده است. اما بخشی دیگر از ادبیات ما ادبیاتی‌ست غیررسمی‌ که از دل توده‌های مردم می‌جوشیده و در بند تزیین و تکلف نبوده است. این بخش از ادبیات، در طول تاریخ، به بهانه‌ غیررسمی بودن آن، همواره به حاشیه رانده می‌شده و از کانون توجه بسیاری از سخن‌سنجان بیرون می‌رفته است.

علی بداغی