حال صنعت چاپ این روزها اصلا خوب نیست، خاصه که مشکلات مختلف در زمینه تامین مواد اولیه سفارشات چاپی به مرحله بحرانی رسیده است و ادامه این روند می‌تواند این صنعت دویست ساله را با چالش‌های اساسی روبرو کند.

صنعت چاپ در طول ۴۰ ساله پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره در نوک پیکان تولید و خدمت به‌حوزه‌های مختلف قرار داشته و با‌وجود محدودیت‌ها و مشکلات در زمینه تامین تجهیزات و ماشین‌آلات که همواره با مشکل تحریم‌های مختلف اقتصادی همراه بوده، توانسته است، نسبت به نوسازی و به‌سازی خود اقدامات خوبی صورت دهد.

دو سال اخیر یکی از دشوارترین سال‌های حضور این صنعت در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کشور بوده است و اگرچه مشکلات کنونی وضعیت عمومی همه صنایع بوده و بیشتر حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی دستخوش مشکلات و تنگناها بوده‌اند، اما صنعت چاپ بیش از دیگر صنایع مورد بی‌مهری قرار گرفته و در عین دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، از تکیه‌گاه‌های مطمئن برای خروج از این وضعیت هم خالی شده است.

از سویی، اتحادیه چاپخانه‌داران که می‌توانست و باید ملجا و مامن همه فعالان صنفی باشد تا در مشکلات و تنگناها در کنارشان باشد،  به‌دلایل کاملا شخصی و غیر صنفی، از حمایت و حضور در صحنه‌های مختلف این صنعت، غایب بوده، به‌گونه‌ای که به‌جرات می‌توان اتحادیه را غایب بزرگ همه صحنه‌ها و تنگناها دانست و از سوی دیگر، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم به‌عنوان متولی اصلی این صنعت، با واگذاری تولیت خود به وزارت صنعت، معدن و تجارت، عملا پشت این صنعت را خالی کرد.

اگر چه واگذاری تولیت این صنعت به وزارت صمت، خواسته بخش‌هایی از این صنعت بوده و دلیل این خواسته هم صنعتی شدن آن بوده، اما این امر تنها در حد حرف نمی‌تواند یک صنعت را در زمره صنایع قرار دهد و نبود حمایت‌ها و پشتیبانی‌های واقعی عملا، به ویرانی این صنعت مادر منجر می‌شود.

اگر چه در زمان تولیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم به‌دلیل نبود و کمبود بودجه‌ها و اعتبارات این وزارت‌خانه، حمایت‌های مادی و مالی گسترده‌ای از این صنعت صورت نمی‌گرفت و بیشتر حمایت‌ها به صدور مجوزها برای ترخیص ماشین‌آلات و تجهیزات حمایت‌های معنوی محدود بود، اما همین که یک دستگاه دولتی، در ساختار به‌شدت دولتی کشور ما، پشتوانه خوبی برای عرض‌اندام و بالندگی به‌شمار می‌آمد.

علی بداغی