۱- معرفی طراحی

۱-۱- هدف از خلق و برنـــامه‌ی ۴٫۰ FIRST این بود كه با چاپ و آماده سازی مواد فلكسوگرافی، ارتباط میان افراد مشغول در زمینه‌ی طراحی را آسان سازد. طراح، مسئول خلق و تولید یك طرح گرافیكی است كه اهداف بازاریابی شركت را مورد هدف قرار می‌دهد و می‌تواند آن را به روشی موفقیت‌آمیز در یك دستگاه باز‌آفرینی كند. به كمك «بخش طراحی» (Design Section)، طراح بهتر می‌تواند ملاحظات لازم چاپ فلكسوگرافی را برای خلق طرح‌های قابل تولید درك كند. طراح هر چه بهتر فرآیند فلكسو گرافی را بفهمد، احتمال تولید طرح‌های زیبا و هنری با كارآیی موثر نیز بالا می‌رود.

هدف اصلی «بخش طراحی»، فراهم آوردن راهنمایی برای چگونگی تولید فایل‌های الكترونیكی است

فایل‌هایی كه با كاهش هزینه، سرعت تولیدی و كیفیت را بهبود می‌بخشند. این اقدام، باید به گونه‌ای انجام شود كه طراح، كنترل خلاقانه‌ی پروژه را حفظ نماید. این كار را زمانی می‌توان به بهترین شیوه انجام داد كه تك‌تك افراد مشغول در زنجیره كار، درك كاملی نسبت به تجهیزات فلكسوگرافی داشته باشند و این تجهیزات طی مرحله‌ی فاز طراحی توسعه مورد استفاده قرار گیرند. از آنجا كه طراحان و هنرمندان چاپ، مسئولیت‌های مشتركی دارند، اطلاعات موجود در این بخش،‌به كار هر دو گروه می‌آید.

برنامه‌ی FIRST، با توجه به روش‌های كاری شركت‌ها پیچیدگی و بسامد كاری بین آنها، پیشنهاد می‌كند كه قوانین محكم و روش‌های كاری مناسبی برای طراحی تولیدات،‌ پیش از آغاز فرآیند تولیدی تبیین شود. این مرحله هنگام فراهم آوردن خدمات برای صنعت فلكسوگرافی به دلیل پیچیدگی گرافیك‌ها، مسائل چاپی و … لازم و ضروری است.

هر گونه مسئله‌ای در زمینه‌ی طراحی و جریان چاپی باید به تایید طراح، شركت مصرف‌كننده، فرد مسئول مرحله‌ی پیش از چاپ و چاپگر برسد.

 

وظایف

همزمان با پیچیده‌تر شدن گرافیك‌ بسته‌های نرم‌افرازی و كاهش زمان تولیدی، لزوم اختصاص وظایف به منظور تضمین كیفیت محصول چاپی در زمان مقرر آشكارتر می‌شود.

اختصاص وظایف، نیازمند برنامه‌ریزی و مشاركت میان تمام بخش‌های درگیر است.

– شركت‌ مصرف‌كننده (CPC):

در نهایت، این مشتری است كه انتظارات را مشخص می‌كند و در نتیجه باید به سمت فرآیند مشاركت پیش برود. میزان رضایت مشتری نتیجه‌ی كار را تعیین می‌نماید. در نتیجه این شركت (CPC) باید ارتباط میان بخش‌های مختلف تولیدی را تسهیل نماید: طراح، فرد مسئولِ اقدامات پیش از چاپ و چاپگر.

– طراح/ طرح چاپ:

طراح باید هم با مسئول اقدامات پیش‌ از چاپ و هم با چاپكار  یا چاپچی كار كند تا قابلیت فرآیند چاپ یا فرآیند تبدیل مورد استفاده را درك كند. طراح باید بر حسب قابلیت چاپ،‌ مفهوم طرحی را فراهم آورد كه چاپكار  یا چاپچی به كمك آن قادر است نیازهای مشتریان را برآورده سازد.

– اگر در ابتدای فرآیند توسعه‌ی طرح، همكاری صمیمانه‌ای با مسئول مرحله‌ی پیش از چاپ و چاپكار  یا چاپچی به عمل آید. گروه بهتر می‌تواند قابلیت‌های ویژه را مشخص نماید. بدین ترتیب می‌توان ضمانت داد كه محصول نهایی قادر به تحقق اهداف مشتری است. علاوه بر این، طراح مسئول است كه:

– پیش از ارسال فایل‌های نهایی برای چاپ، طرح اصلی رنگ و پالت رنگی را مشخص نماید.

– تمامی كپی‌ها را كنترل كند تا هیچ‌گونه خطایی وجود نداشته باشد.

– عناصر مشترك و لوگوهای موجود در تصویر را هماهنگ نماید.

– تمامی كپی‌ها و عناصر برداری را متناسب با ویژگی‌های چاپكار  یا چاپچی تنظیم كند.

 

مسئول مرحله‌ی پیش از چاپ

فرد مسئول مرحله‌ی پیش از چاپ باید با چاپكار  یا چاپچی در ارتباط باشد تا قابلیت فرآیند چاپ یا فرآیند تبدیل مورد استفاده را درك كند. او اطلاعات و زمان‌بندی‌های مربوط به قابلیت‌های چاپی را در آغاز مرحله‌ی طراحی فراهم می‌آورد تا آفرینش طرح قابل چاپ را آسان سازد.

فرد مسئول مرحله‌ی پیش از چاپ،‌ با توجه به قابلیت چاپ،‌ فیلم‌ها، فایل‌ها و پلیت‌هایی تولید می‌كند كه چاپكار  یا چاپچی را قادر می‌سازد نیازها و انتظارات مختلف مشتری را برآورده سازد. آنها باید به كنترل‌هایی تكیه كنند كه ثبات و دقت سطوح به كار رفته (فیلم‌ها، فایل‌ها و پلیت‌ها) را تضمین می‌كند. به علاوه ‌در مرحله‌ی پیش از چاپ، یك نمونه‌ی آزمایشی تولید می‌شود تا میزان دقت نتیجه‌ی نهایی چاپ سنجیده شود. فرد مسئول پیش از چاپ باید این را در اختیار چاپكار  یا چاپچی قرار دهد تا او به روشی هدفمند، دقت كار پیش از چاپ و فرایند چاپ را تایید نماید. این كار را می‌توان با استفاده از نشانه‌های كنترلی پذیرفته شده انجام داد.

چاپكار یا چاپچی:

چاپكار یا چاپچی مسئول بازآفرینی بدون نقص طرح گرافیكی تا رضایت مشتری است. آنها از كنترل‌های لازم استفاده می‌كنند تا از دقت و ثبات به دست آمده، اطمینان حاصل نمایند. آنها با دیگر بخش‌ها و دیگر تولیدكنندگان كار می‌كنند تا قابلیت فرآیند چاپ مشخص شود. چاپكار یا چاپچی ، اطلاعات و زمان‌بندی‌های دقیقی در رابطه با قابلیت‌های فرایند در ابتدای مرحله‌ی طراحی برای طراح فراهم می‌آورد تا آفرینش طرح قابل چاپ را آسان سازد.

 

فرضیات

هنگام تبیین دستورالعمل‌ها و راهبردها باید فرضیات زیر در نظر گرفته شوند تا محتویات متمركز و مناسب باقی بمانند:

– مخاطبان، گروهی از كاربران حرفه‌ای هستند كه با نسخه‌های متداول نرم‌افزاری و سخت‌افزاری كار می‌كنند. طراحانی كه انتظار دارند كارشان به شكلی موثر در جریان چاپ به خوبی عمل كند، باید با نسخه‌های متداول نرم‌افزاری و سخت‌افزاری كار كنند.

– نام بعضی برنامه‌ها و سازندگان معروفشده است اما FIRST خاطر نشان می‌كند كه اینها، تنها راه‌حل‌های ممكن نیستند.

– مخاطبان با اصلاحات و جریان‌كاری طرح الكترونیكی در محیط دیجیتالی آشنا هستند. اگر شما با اصطلاحات طرح الكترونیكی و یا جریان‌های دیجیتالی آشنا نیستید برای كسب اطلاعات بیشتر به سایت www.flexography.com مراجعه نمایید.

فناوری با سرعت بالایی در حال تغییر است. بنا بر این هر روز باید اطلاعاتتان را به روز كنید و آموزش‌های لازم را ببینید.

 

2. شروع به كار

تشخیص ویژگی‌های فرآیند چاپ فلكسوگرافی

استفاده از رنگ‌های لكه‌ای، مركب‌های ویژه و گستره‌ی وسیعی از سطوح چاپی، تنها تعداد كمی از گزینه‌های موجود در فلكسوگرافی هستند. طراحان باید از مزایای فرآیند چاپ فلكسوگرافی آگاه باشند تا در جریان فرایند طراحی، آنها را به كار بندند. طراح باید با چاپكار  یا چاپچی در ارتباط باشد تا قابلیت‌های او را درك كند و بداند كه چگونه از او برای دستیابی به كیفیت و اثربخشی بیشتر استفاده نماید.

 

مواد و اطلاعات لازم برای آغاز به كار

ماتریس یا فرم طراحی (تهیه شده توسط مشتری، مسئول پیش از چاپ یا چاپچی) باید شامل نواحی رنگ پس داده، قسمت‌های چسب‌دار، قسمت‌های مورد استفاده و ابعاد باشد. بر روی این فرم،‌ ممكن است اطلاعات مفید دیگری (مانند میزان تغییرها، اندازه، شماره و دیگر) نیز موجود باشد كه طراح باید در فایل دیجیتال به آنها اشاره كند.

– اطلاعات چاپی باید همراه با اطلاعات مربوط به طراحی مانند سطح چاپی، تعداد رنگ‌های مركب و این كه آیا رنگ لكه‌ای است یا فرآیندی باید در فایل دیجیتال مستند شوند.

– مشخصات مشتری یا خریدار

– خلاصه‌ی طراحی

– دستورالعمل‌های هنری برندی یا صنفی

– مقررات قانونی و حكومتی

۱-۲-۲- طراحی فرم/ مشخصات دایكات

طراحی فرم نهایی یا فایل الكترونیكی برای تمام كارهای دایكات باید بیش از هر چیز، برگرفته از هنر باشد. در تمامی طراحی‌های فرم باید برش‌ها، تاها، نشانه‌ها و هم‌چنین فضاهای غیرچاپی مشخص شده باشند. طراح باید با همكاری با خریدار بسته، فضاهای غیرچاپی را مشخص كند كه در آن‌ها نشانه‌ی كنترل چاپی ممكن است قرار گیرد.

 

استفاده از طراحی فرم (Template Layout)

از طراحی فرم به عنوان محور اصلی، طراحی فرم یا طراحی تمام درجه نیز یاد می‌شود. این وظیفه‌ی چاپچی و شركت تولیدی مصرف‌كننده است كه فایل و فرم الكترونیكی مناسب را به انضمام ابعاد طراحی و صفحه‌آرایی، پیش از مرحله‌ی طراحی تصویری، در اختیار شركت طراحی قرار دهد. این فرم باید فضاهای غیر‌تصویری، ‌فضاهای غیرچاپی، مسیر چاپ، فضای روكش‌دار، فضای چسب‌دار و مشخص‌سازی «دید داخلی» را در خود بگنجاند. طراح، فرم نهایی را به تجهیزات پیش از چاپ می‌فرستد. در این بخش عناصر كاری بررسی می‌شوند و در جای مناسب خود قرار می‌گیرند.

 

فرم اصلی

فرم‌ها (قالب‌ها) با استفاده از برنامه‌های گرافیكی یا سیستم CAD طراحی می‌شوند. می‌توان فایل‌های به دست آمده از این سیستم‌ها را به فرمت سازگار با CAD ترجمه نمود. تلفیق فرم‌ها، نشانه‌ها و علائم (داخلی و خارجی) باید كاملا مشخص شده باشند. آشنایی با ساز و كار این جزء‌لازم و ضروری است.

 

نكات مربوط به طراحی فرم چاپی

طراحی فرم چاپی مشخص می‌كند كه چگونه واحدهای جداگانه‌ی دایكات روی یك صفحه یا رول قرار گرفته‌اند. این امر ممكن است بر كنترل جایگیری هدف تاثیر گذارد و نكات دیگری بر طراحی بیفزاید. اگر بعضی تیغه‌ها بین واحدهای جداگانه مشترك هستند، احتمال دارد طرح از محیط واحد مورد نظر تاثیر پذیرد. این اطلاعات را تنها می‌توان از طریق چاپكار  یا چاپچی به دست آورد. طراحان باید با مشتری و چاپكار در تعامل باشند تا این اطلاعات حیاتی را كسب نمایند.

به كمك مشتری یا چاپكار  یا چاپچی باید تلرانس‌های ممكن، عواملی از جمله پهنای دستگاه و نوع آن (یعنی چاپ مركزی، چاپ بسته‌ای، این لاین) را مشخص كرد. عناصر مهم باید دور از نشانه‌ها و برش‌ها جای گیرند. تلرانس موقعیت فرم معمولا برای صفحات نازك، كوچك‌تر و برای صفحات ضخیم‌تر، بزرگ‌تر است.

برای تلرانس‌های تولیدی و چاپی چاپ به چاپ (print – to – print) و چاپ به برش (Print – to – cut) باید با چاپكار  یا چاپچی مشورت نمود.

 

فرمت الكترونیك

برای طراح مهم است تا با نمود فیزیكی دقیقی از فرم واحد موردنظر كار كند تا از انجام تنظیمات اولیه در طرح جلوگیری به عمل آید. گاهی اوقات، فرم یا قالب تغییر می‌یابد تا با عناصر گرافیكی‌ هماهنگ شود. بیشتر برنامه‌های تبدیلی، ارتباطی به وجود می‌آورند كه مبدأ آنها، برنامه‌های نرم‌افزاری طراحی و مقصد آنها، فرمت‌های كَد (CAD) است. طراحِ ساختاری باید مشخص كند كه چه فرمت‌هایی را می‌توان تولید كرد.

 

سطح چاپی

نمونه‌ای از سطح چاپی باید به محض در دسترس قرار گرفتن پروژه، همراه آن شود. باید به سفیدی، رنگ و ساختار سطح توجه نمود. چاپ بر روی كاغذهای رنگی، فویل یا چاپ سفید پشت گرافیك‌ها، دامنه‌ی رنگ چاپی را تحت تاثیر قرار خواهد داد. اگر نمونه به گونه‌ای ساخته نشده باشد كه سطح یا مركب سفید چاپ شده را منعكس كند، رنگ‌هایی روی محصول چاپی، همان رنگ‌های اصلی نخواهند بود و مركب سفید ممكن است تیره‌تر به نظر آید. به علاوه هنگام چاپ، سطوح بسته‌بندی مختلف، ویژگی‌های رنگی متفاوتی به نمایش در می‌آورند؛ به عنوان مثال، بعضی كاغذها، مركب را به روشی نامطلوب جذب می‌كنند كه این باعث تولید یك تصویر مات و تیره‌ می‌شود.

 

۳-۲- قراردادهای نامگذاری فایل‌ها

نسخه‌های مختلف یك فایل الكترونیكی باید نام‌های مشخص و جداگانه‌ای از نسخه‌ی اورجینال داشته باشند. قراردادهای نام‌گذاری فایلی برای تصاویر زنده و با وضوح تصویر بالا باید با معیارهای هماهنگی بخش‌ها، متناسب باشند. به عنوان مثال، جریان كاری باید نام فایل‌ها، SKUها، تعداد كار و یا مرجع‌های UPC را مشخص نماید.

هنگام نامگذاری یك فایل، هرگز نباید از كاراكترهایی مانند «!»، «@»، «$»، «%»، «/»، «\»، و «*» استفاده كرد. پسوندها، فرمت‌ها و انواع مختلف فایل‌های كاری را تعیین و از دیگر فایل‌ها مجزا می‌كنند. نمونه‌هایی از این نام‌ها عبارتند از:

asparagus.tif asparagus. eps asparagus.psd

یا

abcdefgh.raw  abcdefgh.rgb abcdefgh.cmy

 

۴-۲- انواع نمونه‌ها

تمامی بخش‌های درگیر در یك پروژه باید بر سر فرآیند و اصطلاحات مورد استفاده به توافق برسند تا بتوانند طرح و رنگ را مورد ارزیابی قرار دهند. به ویژه، هر نمونه‌ی تولید شده در جریان كار باید لیبل‌گذاری شده باشد تا بتوان برای تبادل اطلاعات از آن استفاده كرد:

– هدف نمونه

– سیستم یا دستگاهی كه نمونه در آن تولید شده است،

– این كار آیا دستگاه خروجی، پروفایل‌سازی شده و چه پروفایلی مورد استفاده قرار گرفته است.

– شایستگی نمونه برای قضاوت در مورد رنگ.

 

انواع نمونه‌ها

– نمونه‌ی مفهومی: نمونه‌ی مفهومی در مراحل اولیه‌ی پروژه،‌ به كار می‌رود. از این نمونه برای گرفتن ورودی از تمامی منابع طی توسعه‌ی طراحی اولیه در زنجیره‌ی تداركاتی استفاده می‌شود و به آن «نمونه‌ی مشاركتی» نیز می‌گویند.

 

– نمونه‌ی رنگی هدف: نمونه‌ی رنگی هدف، اغلب، «نمونه‌ی كلی» انتخاب شده است. این نمونه بیانگر هدف ایده‌آل رنگی طرح و مشتری است. و مستقل از فرآیند چاپ یا قابلیت دستگاه برای دستیابی به رنگ مورد نظر می‌باشد. بعضی رنگ‌ها در این نمونه، ممكن است در تصویر چاپی نهایی (دست‌یافتنی) نباشند.

برای جلوگیری از انجام مجدد كار و اجتناب از هزینه‌های اضافی، بهتر است در صورت امكان این نمونه را بر اساس قابلیت‌های شناخته شده و مورد انتظار و دامنه‌ی رنگ فرایندهای چاپی پیش‌بینی شده تولید كرد.

– نمونه‌ی جامع (كومپ) یا مدل: كومپ بر اساس شكل تولید چاپی نهایی ساخته می‌شود و باید مشخص كند كه آیا رنگ دقیق هست یا خیر.

– نمونه‌ی قراردادی پروفایل‌سازی شده: این نمونه بیانگر آن چیزی است كه مشتری انتظار دارد از دستگاه دریافت كند. نمونه‌ی قراردادی پروفایل سازی شده، نشانگر تمامی انتظارات رنگی و متنی مشتری است.

چاپكاران یا چاپچیان و افرادی كه در بخش پیش از چاپ كار می‌كنند از یك سیستم مدیریت رنگ (CMS) یا یك دستورالعمل مشخصه سازی چاپ شده بر روی دستگاه مورد نظر استفاده می‌كنند تا برای دستگاه نمونه گیری، یك پروفایل ICC پدید آورند.

«سیستم‌های مدیریت رنگ»، مجموعه‌ای از ابزارهای نرم‌افزاری هستند كه تفاوت‌های میان نمایشگرها، نمونه‌گیرنده‌ها و دستگاه‌های چاپی را تعیین می‌كنند و آنها را با یكدیگر تطبیق می‌دهند.

نمونه‌ی قراردادی برای بازآفرینی نقطه به نقطه مناسب نیست اما می‌تواند یك شبیه‌سازی تصویری كلی از نتایج چاپی مورد انتظار به شما بدهد. در نتیجه، این نمونه باید چاقی ترام، ویژگی‌های رنگ، جزئیات و كنتراست صفحه چاپی را شبیه‌سازی نماید. نمونه‌ی قراردادی باید شامل یك كنترل هدف نیز باشد، این كنترل به عنوان بخشی از نمونه، پردازش و تصویرسازی می‌شود.

از كنترل هدف برای بررسی دقت و پایداری در سراسر فرایند چاپ، نمونه گیری و طراحی استفاده می‌شود.

این ابزار باید درجه‌های خاص صفحه را نیز در خود بگنجاند. این درجه‌ها باید در چاپگر برای تمامی نقاط چاپی رنگی مشخص شوند. با آن كه بیشتر دستگاه‌های نمونه‌گیری دیجیتالی نمی‌توانند یك طراحی نقطه‌ای قراردادی را بازآفرینی كنند، باید با استفاده از یك دنسیتومتر، درجه‌های تنال را در دستور العمل فضای نقطه‌ای اندازه‌گیری نمود. هر كدام از درجه‌های تنال باید با وزن (فضای نقطه‌ای) تعیین شده توسط پروفایل دستگاه برابر باشد. پیش از آن كه بتوان یك نمونه قراردادی را دقیقاً مورد استفاده قرار داد، كل سیستم بازآفرینی باید به گونه‌ای مشخص و توصیف شود كه سیستم نمونه‌گیری منطبق با نتیجه‌ی چاپی، تنظیم شده است.

پس از آن، هر دو سیستم نمونه‌گیری و چاپی باید از نظر تكرار پذیری و پایداری كنترل شوند.

یك لیبل باید همراه نمونه‌ی قراردادی ارایه شده برای تطابق رنگ در دستگاه باشد و به تایید مشتری برسد. این لیبل باید محصول یا سیستم نمونه‌گیری مورد استفاده، شركت فراهم آورنده‌ی نمونه (نام، شماره‌ی تلفن و فكس) را به انضمام اپراتور، تاریخ، تعداد كار و مشتری را مشخص كند. ورقه‌ی جدید باید حاوی اطلاعات لازم برای كنترل مقبولیت نمونه از نظر ویژگی‌های فنی لازم برای آن نمونه‌گیری باشد. بهترین رویكرد عملی برای تمامی نمونه، استفاده از یك «تاییدیه‌ی نتیجه» است. این تاییدیه باید تمامی اندازه‌گیری‌های مربوطه را در خود بگنجاند: شركت، فضای ترام، دلتا‌ای E∆، تله گذاری، كنتراست چاپ، آنالیز اسكن باركد و غیره…

جرم حجمی نمونه باید در ویژگی‌های جرم حجمی چاپگر موجود باشد. لیبل و تاییدیه نتیجه را می‌توان با یكدیگر ادغام كرد.

– نمونه‌ی نرم (Soft Proof): این نمونه شامل بررسی یك كار در یك نمایشگر تنظیم شده‌ی رنگی است. از این نمونه در هر نقطه‌ی فرایند تولید محصول، از نمونه‌ی مفهومی گرفته تا نمونه‌ی قراردادی، با توجه به چگونگی تنظیم سیستم استفاده می‌شود.

اجزای به كار گرفته شده، در برگیرنده یك نمایشگر رنگی و یك سیستم مدیریت رنگ هستند.

 

۵-۲- عناصر آزمایشی كنترل فرایند

كاربرد: اگر ویژگی‌های پایداری و تكرارپذیری برای مشتری مهم هستند، پس برای عناصر آزمایشی كنترل فرآیند مناسب، باید روی صفحه، رول یا بسته، فضای كافی را اختصاص داد. اندازه‌گیری در مرحله تنظیمات و در جریان كل كار، چاپكار  یا چاپچی را قادر می‌سازد تا در هر كار به نتایج دقیق، پایدار و تكرارپذیر دست یابد.

تعیین مكان: برای آن كه چاپكار  یا چاپچی به نتایج چاپی مطلوب دست یابد، مشتری و تیم طراحی باید در طراحی محصول، عناصر آزمایشی كلیدی در نظر بگیرند.

در بعضی بسته‌ها، فضایی برای جایگیری عناصر آزمایشی تعبیه شده است. دیگر بسته‌بندی‌ها به عناصر آزمایشی نیاز دارند تا در بستری پایانی، مرئی باقی بمانند.

درنتیجه، درهر مورد استفاده‌ی چاپی باید فضایی برای عناصر جداگانه‌ای كه قرار است در جریان كار به نمایش درآیند، تعیین گردد.

طراح باید با چاپكار  یا چاپچی و مشتری پیرامون عناصر آزمایشی لازم و قرار دادن آنها در جای مناسب روی بسته، ورقه یا رول هنگام طراحی مشورت كند.

– ساخت عنصر آزمایشی

اندازه: طراح باید مراقب باشد تا فضا و اتاق كافی به عناصر لازم فرایند كنترل هدف اختصاص دهد. با آن كه باید به دستورالعمل‌ها توجه كافی مبذول داشت، اما كاربرد چاپی، تعیین كننده نهایی است. طراح و فرد مسئول در بخش پیش از چاپ باید همراه با چاپكار  یا چاپچی، اندازه‌ی عنصر آزمایشی جداگانه را تایید نمایند.