انتقال

اگر شما می‌خواهید یک فایل تصویری را به دست کسی برسانید، سه انتخاب دارید:

به صورت الکترونیکی ارسال کنید (e-mail،FTP)،

آن را در صندوق پست بیندازید

و یا از FedEx کمک بخواهید و یا سوار اتومبیلتان شوید و شخصا فایل را به دست طرف برسانید.

اگر می‌خواهید آن را به صورت الکترونیکی ارسال کنید، می‌توانید از یکی از امکانات آرشیوبندی بدون تغییر مانند (Stuff It(Mac یا(Zip(PCاستفاده کنید؛ فقط باید مطمئن شوید که فرد طرف متقابل، همان برنامه را دارد و امکان باز نشدن فایل‌ها وجود ندارد (آرشیوبندی خودکار، پاسخ دیگری است برای کسانی که برنامه‌ی موردنظر را ندارند). تكنیك JPEG هم امکان دیگری است؛ اگر فایل با تنظیمات فشرده‌سازی در سطح بالا ساخته شده باشد.

اگر می‌خواهید فایل هایتان را به صورت فیزیکی ارسال کنید، معمولا برای انتقال فایل‌ها از  سی‌دی یا دی‌وی‌دی استفاده می‌شود. اگرچه، اگر شما فایلهایتان به یک دفتر خدمات چاپی می‌فرستید، ابتدا باید با آنها پیرامون فرمت‌های قابل قبول فایل و فرمت‌های انتقالی صحبت کنید (مانند وضوح تصویر، پروفایل‌های مدیریت رنگ و…….).

ذخیره‌سازی

تمامی روش‌های بالا برای ذخیره‌سازی فایل‌های تصویری تکمیل شده و در حال تکمیل به کار می‌روند. شما هم می‌توانید فایل‌ها را بر روی وسیله‌ی قابل حمل ذخیره کنید و آنها را در یک مکان امن نگه دارید (در یک مکان جداگانه،اگر خیلی به مسائل امنیتی اهمیت می‌دهید) یا می‌‌توانید درایوهای سخت‌افزاری جانبی و یا سیستم‌های پشتیبانی خریداری نمایید تا اقدامی مشابه انجام دهند.

بسیاری از تصویرسازان دیجیتال، هر دو کار را انجام می‌دهند:از درایو‌های سخت‌افزاری خارجی با ظرفیت‌های تا یك ترابایت برای ذخیره‌سازی اولیه و از دیسک‌های قابل حمل مانند سی‌دی‌ یا دی‌وی‌دی به عنوان پشتیبان‌های اضافی استفاده می‌کنند و سپس ذخیره‌سازی نهایی را انجام می‌دهند.

آرشیوبندی: مدیریت تصاویرتان 

گاهی، مشکل اصلی در آرشیو‌بندی، فضای ذخیره‌سازی نیست بلکه دانستن این مطلب است که هر چیز، در کجا قرار دارد. به این موضوع «مدیریت بر ابزار دیجیتال» یا «مدیریت تصویر» می‌‌گویند، تولیدات نرم‌افزاری بسیاری وجود دارد که به شما کمک می‌کنند چگونه جریان کار را به درستی هدایت کنید. دو کنترل کننده‌ی درونی تصویر شامل جستجوگر فایلی تقویت شده‌ی فتوشاپ سی‌اس و Apple’s i photo برای مکینتاش (فقط) می‌باشند.

شاید جستجوگر فایلی فتوشاپ به قدرتمندی یک نرم‌افزار کنترلی نباشد. اما گاهی اوقات، کار با فایل‌ها به طور مستقیم در برنامه‌ای که دوست دارید فایل‌ها را در آن به کار ببندید، آسانتر است. جستجوگر فایل به شما اجازه می‌دهد که فایل‌های تصویری را مشاهده،جستجو و ویرایش نمایید. شما می‌توانید نام تصاویر را تغییر دهید، جای آنها را عوض کنید و یا آنها را بچرخانید. این جستجوگر در علائم خاص، عبارت‌های کلیدی و اطلاعات ساختار یافته برای سازمان‌دهی و مکان یابی سریع اجزای تصویر استفاده می‌کند.

آی فوتو (i photo) در چاپ دیجیتال

آی فوتو (i photo)، بخشی از سیستم عملیاتی Max OSX و ترکیبی از واردکننده‌ی تصویراست و به شما کمک می‌کند تا آنها را در قالب آلبوم‌ها جمع‌آوری و ذخیره‌سازی کنید. اگر درباره‌ی آلبوم‌ها سوال کنید، باید بگویم که Adobe Photoshop Album، یک بسته‌ی نرم‌افزاری جداگانه (ارزان) است که طوری طراحی شده که با فتوشاپ المنتس ادغام شود.

این نرم‌افزار، تصاویر را با توجه تاریخ و واژگان کلیدی،  سازمان‌دهی و جستجو می‌کند و هم‌چنین ویرایش‌های اصلی مانند برش‌ها، تنظیم نور و برطرف کردن نور قرمز چشم را انجام می‌دهد. این‌ نرم‌افزار تنها مختص PC است. دیگر گزینه‌های ارزان‌تر برای مدیریت تصویر عبارتند از:

ACDSee (ACD systems)، Thumbs Plus ا(Cerious Software)، Irfan view (shareware

همه‌ی این موارد نیز، تنها مختص PC هستند.

مدیران جدی دیجیتال از برنامه‌های پیچیده‌ی دیگر مانند برنامه‌های Extensis Portfolio، Canto Cumulus و iView Media Pro هم استفاده می‌کنند. مثلا، برنامه‌ی  Protfolio مجموعه‌ای از اطلاعات موجود بر روی درایو‌هارد به وجود می‌آورد و به شما کمک می‌کند تا فایل‌های دیجیتالی شامل تصاویر، فیلم‌ها و فایل‌های صوتی را فهرست‌بندی و بازیابی نمایید. شما می‌توانید نمونه‌های تصویری اولیه‌ی نقش آب دیجیتال و قابل تغییر متناسب با سیلقه‌ی افراد و نمایش‌های اسلایدی خلق کنید.

برنامه‌ی Portfolio می‌تواند هر تصویری را که وارد کامپیوتر می‌شود با انجام چندین جستجو شناسایی و ردیابی کند و هم‌چنین شما می‌توانید از هر برنامه‌ی کاربردی، تنها با یک كلیك به یک فهرست تصویری دست یابید. به آخرین نسخه‌ی پُرتفولیو که شامل برنامه‌ی Net Publish است، واحدی اضافه شده که فرآیند توزیع دینامیکی محتویات فهرستی پرتفولیو را از طریق اینترنت به طور اتوماتیک انجام می‌دهد. بدین ترتیب می‌توان وب‌سایت‌های کامل و تمام‌عیار را تنها در چندین ثانیه ساخت (PC و Mac).

‍ تفاوت Canto cumulus با Extensis Protfolio در این است که این برنامه محتویات (تصاویر) را با توجه به جایی که آنها از آن آمده‌اند فهرست‌بندی می‌کند و نه بر اساس جایی که آنها در درایو‌هارد در آن باقی می‌مانند.

این مسئله، به شما اجازه می‌دهد تا رد تصاویر را بر روی سی‌دی‌های دیگر یا دیگر ابزار قابل انتقال داشته باشید. اگرچه، Cumulus، به طور دینامیک مکان‌های فایل‌ها را هنگامی که آنها تغییر یافتند یا جابه‌جا شدند، به روز نمی‌کند.

این برنامه، از قابلیت‌های قدرتمند جستجو و پیش‌نمایش‌های اولیه در اندازه‌های مختلف نیز برخوردار است(Mac و PC).

برنامه‌ی I View Media Pro  نیز، ابزار جستجو دارد و امکان دستیابی به اندازه‌های مختلف تصاویر اولیه (تا۶۴۰×۶۴۰ پیکسل) را همراه با اندازه‌های کوچکتر فراهم می‌آورد تا فرآیند جستجو، تسریع شود. ابزارهای سازمان‌دهی و ویرایش قدرتمندی به انضمام «کنترل فولدر» (folder watching) و امکان ردیابی محتوا و تصاویر به صورت دینامیک وجود دارد. در ردیابی محتوا، هنگامی تصاویر بر روی کامپیوتر یا یک درایو‌هارد متصل یا درایو قابل حمل فهرست‌بندی شده‌اند، یک مربع با یک فلش آبی نشان داده می‌شود.

هم‌چنین می‌توان، مسیرهای فولدر را پس از انتقال آن به دیسک یا پشتیبانی از یک وسیله‌ی دیگر بازیابی کرد. هر فهرست می‌تواند بیش از ۱۰۰،۰۰۰ فایل رسانه‌ای از جمله تصویر، صوت و فرمت‌های ویدئویی (JPEG،TIFF،MP3) را همراه با فایل‌های دوربین دیجیتالی Raw، در خود جای دهد.

آندره دارلو عکاس حرفه‌ای و مشاور در امور تصویرسازی دیجیتالی می‌گوید: «وجود برنامه‌ی i View Media Pro به عنوان یک ابزار ویرایش فایل دوربین دیجیتالی، لازم و ضروری است. با پیش‌نمایش‌های فایلی بسیار سریع (پردازنده‌ی وابسته) در سطوح بسیار گسترده، این برنامه می‌تواند گالری‌های HTML و ورق‌های تماسی بسازد، انبوهی از فایل‌ها را دوباره اندازه‌گیری کند و نام آنها را تغییر دهد، نمایش‌های اسلایدی ترتیب دهد و بسیاری وظایف مهم دیگر را به روشی موثر انجام دهد.»

برای این که بتوانیم به درک درستی از فرآیند چاپ دیجیتال برسیم، ناچاریم دوست صمیمی رنگ باشیم. حال زمان آن رسیده که یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین مباحث موجود در زمینه‌ی چاپ دیجیتال بپردازیم.

مفهوم و مدیریت رنگ در چاپ دیجیتال

رنگ و این که چگونه بر فرآیند چاپ تاثیر می‌گذارد، یکی از موضوعات اسرار آمیز و پیچیده در مبحث چاپ دیجیتال است. بیشتر افراد، زمان بسیاری صرف فهمیدن رنگ در چاپ دیجیتال می‌کنند، من این کار را قبلا انجام داده‌ام و آن را به بخش‌های کوچکی تقسیم خواهم کرد.

اصول رنگ

برای فهم رنگ، ناچاریم گذر کوتاهی بر تئوری رنگ داشته باشیم.

رنگ چیست؟ و در چاپ دیجیتال چه نقشی دارد؟

رنگ، آن چیزی است که هنگامی چشم‌های ما، طول موج‌های مختلفی از نور را دریافت می‌دارد، به وقوع می‌پیوندد و این حادثه بخشی از طیف الکترومغناطیسی است که تقریبا بین ۳۸۰ و ۷۶۰ نانومتر است. یک نانومتر (nmیا یک بیلیونیوم متر) فاصله‌ی میان نقاط یک طول موج نوری را اندازه‌گیری می‌کند. ما نمی‌توانیم طول‌ موج‌های کوتاه‌تر از ۳۸۰ نانومتر را ببینیم. به این طول‌موج‌ها، فرابنفش یا یو وی می‌گویند. طول موج‌های بیشتر از ۷۶۰ هم، نامرئی هستند و به آنها مادون قرمز یا (IR) گفته می‌شود.

انواع مختلفی از پرتوهای الکترومغناطیسی وجود دارد، مانند ایکس ری، مایکروویو، رادار و رادیو و این پرتوها، نامرئی هستند چون چشمان و دیگر اعضای بصری ما تنها به گستره‌ی محدودی از انرژی (۷۶۰-۳۸۰ نانومتر) حساس هستند.

به این گستره، «طیف قابل رویت» یا به طور عام‌تر «نور» گفته می‌شود.

بنیان رنگ بر اساس اصل سه رنگی (trichromacy) استوار است. این اصل به سه کانال رنگی یا گیرنده‌های شبکیه‌ی چشم انسان اشاره دارد. این، بدان معناست که تنها با این سه رنگ اولیه، هم در سیستم رنگی کاهشی و هم در سیستم رنگی افزایشی، تقریبا تمامی رنگ‌ها ساخته می‌شوند.

هنگامی که شما این پدیده را بر اثر «تلفیقی دید» که پیش‌تر توضیح داده شد، می‌افزایید، درمی‌یابید که چگونه ما می‌توانیم تصاویر رنگی را چاپ و مشاهده کنیم. در «رنگ کاهشی» [ رنگی که هنگام بازتاب نور سفید از یک جسم رنگی دیده می‌شود]، نور از اجسامی منعکس می‌شود که بعضی طول موج‌های آن جذب شده و به دیگر طول‌موج‌ها اجازه‌ی عبور داده شده است. به بیان دیگر، رنگ یک تصویر بر روی کاغذ، آن چیزی است که پس از جذب یا کاهش بعضی طول‌موج‌ها توسط مرکب و کاغذ باقی می‌ماند . اگر سبز و قرمز جذب شوند،آنچه ما می‌بینیم آبی است که در دامنه‌ی ۵۰۰-۴۰۰ نانومتر جای دارد. اگر سایان و ماژنتا جذب شوند، ما زرد می‌بینیم. اگر روند کاهش طول موج‌های رنگ‌ها و پیگمنت‌ها ادامه یابد، در نهایت به رنگ سیاه می‌رسیم.

در چاپ دیجیتال، رنگ‌های اولیه‌ی کاهشی، سایان، ماژنتا و زرد هستند. رنگ‌های ثانویه شامل قرمز، سبز و آبی می‌باشند

«سیستم رنگی افزایشی»، که مربوط به نور برخاسته از یک نمایشگر کامپیوتر یا منبع نور است، متفاوت است از آنچه که شما رنگهایی را می‌افزایید و در نهایت به رنگ سفید می‌رسید و نه مشکی. رنگ‌های اولیه، قرمز و سبز و آبی هستند. رنگ‌های ثانویه سایان، ماژنتا و زرد می‌باشند.

حال به شرح این مطلب می‌پردازیم که چگونه رنگ نمایشگرهای کامپیوتر ساخته می‌شود. نمایشگرهای لامپ كاتدی قدیمی، «اسلحه‌یی» دارند که پرتوهای الکترون را به درون صفحه نمایش شلیک و در آنجا، آنها با یک لایه‌ی فسفری برخورد می‌کنند. وقتی که یک پرتو با یک فسفر قرمز برخورد می‌کند،گرم می‌شود. برای فسفرهای سبز و آبی هم، اتفاقی مشابه رخ می‌دهد.

با تغییر ولتاژ این اسلحه، شدت نور هم تغییر پیدا می‌کند. (نمایشگرهای مسطح و LCD،با استفاده از فیلترها برای مسدود کردن و یا عبور نور، به روش متفاوتی کار می‌کنند. در اینجا، نیازی به اسلحه‌های الکترونی نیست؛ )در عوض، سوییچ ترانزیستوری کوچکی (یکی برای قرمز، یکی برای سبز و یکی برای آبی) در مقابل هر فضای صفحه جای می‌گیرند و نور را از طریق پلاریزاسیون کنترل می‌کنند.

متناسب با اطلاعات دوتایی موجود در فایل دیجیتال، هر پیکسل بر روی صفحه‌ی نمایشگر، از ترکیب قرمز، سبز و آبی با شدت‌های مختلف ساخته می‌شود. تمامی رنگ‌های ثانویه از درجه‌ها و ترکیب‌های متفاوت سه رنگ اصلی ناشی می‌شوند. هر چه قدر شدت پیکسل‌های رنگی جداگانه افزایش یابد (درخشانی)، آنها روشن‌تر به نظر می‌رسند.

مهتاب موید