اسکنرهای تخت (Flatbed Scanners)

مانند دستگاه‌های فتوکپی، اسکنرهای تخت، اساسا محفظه‌هایی با یک پلیت شیشه‌ای مسطح هستند که شما کار را بر روی آن قرار می‌دهید (می‌خوابانید). این کار می‌تواند عکس، تصاویر چاپی هنری،کتاب و یا حتی اشیاء سه بعدی باشد. یک ردیفِ در حال حرکت CCD، طول بستر اسکن را همان‌طور که هست، می‌پیماید. اسکنرهای تخت اولیه، تنها می‌توانستند کارهای انعکاسی را اسکن کنند. اما امروزه، نسل‌های بعدی قادرند به خوبی با فیلم‌های شفاف و نگاتیو کار کنند؛ گاهی به تبدیل این نوع اسکنرها، اسکنرهای « دورسانه‌ای» هم می‌گویند. این اسکنرها از تبدیل یا سرپوش خاصی استفاده می‌کنند که اجازه می‌دهد نور از بالا، به روی سنسورهای CCD بتابد و یا در بدنه‌ی اسکنر، کشوی ویژه‌ای با نگه‌دارنده‌های فیلم، تعبیه شده است (شکل ۹-۳ را ببینید).

سازندگان بسیاری مانند Microtek، Canon، HP،Agfa،Umax و Epson، گستره‌ی وسیعی از مدل‌های تخت با وضوح تصویرهایی ۱۲۰۰dpi×۶۰۰ تا ۹۶۰۰dpi×۴۸۰۰ تولید می‌کنند. اواسکات (عکاس) از تبدیل شفاف در اسکنر۳۲۰۰ Epson Perfection خود، استفاده می‌کند تا عکس‌ها را از دوربین (Mamiya 7ii) پردازش نماید. او می‌گوید: «اسکن‌های من، با اسکنر ۳۲۰۰، فوق العاده‌اند. چند بطری حاوی هوای فشرده گرفتم و نتایج خیلی بهتر از عکس آزمایشگاهی بود، عکسی که با استفاده از روش متداول حاصل شده بود. اسکن در وضوح بالا تنها یک لحظه، به طول می‌انجامد. اما اگر عکس، عکس خوبی باشد، ارزش آن را دارد که چند لحظه‌ای صبر کنیم.»

نوع دیگری از اسکنر تخت وجود دارد که اسکن را به روش فوق‌العاده انجام می‌دهد. حاصل کار این اسکنر، بسیار برتر و حرفه‌ای‌تر از سایر اسکنرهای تخت است و وضوح تصویرهایی ارائه می‌دهد که با اسکنرهای درام سازگار است (بیشتر از dpi5000). بهترین اسکنرها، اسکن‌هایی با کیفیت استثنایی در اختیار عکاسان،آتلیه‌های عکس و چاپکاران دیجیتالی وایدفرمت قرار می‌دهند که در جزئیات بی‌نظیرند.

به عنوان مثال، اسکنر Creo iQsmart  دارای مشخصات زیر است: وضوح تصویر اپتیکال ۱۰۰۰۰dpi×۵۵۰۰، قدرت انجام ۸۵ اسکن در هر ساعت، استفاده از یک نوع روغن ویژه برای کیفیت بهتر فیلم‌های شیاردار یا خراش‌دار و تکنولوژی (xy stitch).

در این تکنولوژی، برای این که تصویر سازی در سراسر فضای اسکن و ماکسیمم وضوح تصویر و بدون توجه به اندازه‌ی اورجینال، ثابت باشد، هر اسکن بر روی هر دو محور y و x حرکت می‌کند.

بیل اسمیت، مالک موسسه‌ی  Boston Photo Imaging (عکاس حرفه‌ای متخصص در امور آرشیوبندی، مجموعه‌بندی و بازآفرینی) می‌گوید: «اسکنر Creo Ever Smart» به هسته‌ی مرکزی خدمات اسکن ما تبدیل شده است. تا به امروز، بزرگترین سفارش ما، ۰۰۰/۳۵۰ اسکن از یک مشتری بوده است. ساختار Creo به گونه‌ای طراحی شده که دسترسی به کیفیت بالا، انعطاف‌پذیری در مقابل پذیرش اورجینال‌های مختلف و برخورداری از سرعت لازم را برای انجام کارهای انبوه میسر کرده است.

با توجه به قیمت اسکنرهای Creo، بیشتر، تصویرسازان کاملا حرفه‌ای دیجیتال از آن استفاده می‌کنند. اگرچه، اسکنرهای سطح بالای این نوع، به عنوان اسکنرهای فیلم هم به کار می‌روند. در نتیجه، با توجه به نوع نیاز، سرمایه‌گذاری بر روی این اسکنرها می‌تواند ارزشمند باشد. دیگر سازندگان اسکنرهای سوپرتخت عبارتند از فوجی فیلم و میکروتک (Microtek).

 

اسکنرهای ویژه (Specialty Scanners)

سیستم‌های اسکن دیگری هم وجود دارند (به نام‌های Better Light, Jumbo scan, Cruse) که چندان با دسته‌بندی بالا تناسب ندارند. این نوع اسکنر‌ها، اسکنرهای بازآفرینی فوق حرفه‌ای هستند که اساسا موزه‌ها، دانشگاه‌ها و موسسات پژوهشی از آنها استفاده می‌کنند.

جومبو اسکن (Jumbo scan) مورد استفاده در مركز Lumiere Technology پاریس، از یک دوربین منحصر به فرد ۳۶۰ مگاپیکسلی یعنی ۳۰۰۰۰×۱۲۰۰۰ پیکسل RGB با بزرگترین ردیف CCD در دنیا یعنی ۱۹۵×۷۸ میلی‌متر استفاده می‌کند.

می‌توان به کمک دوربین و پروژکتورهای نوری بیضی شکل Jumbolux که به سرعت و همزمان با نوار CCD از روی جسم می‌گذرند، اشیاء روی دیوار، سقف، سه پایه، میزکپی را اسکن کرد. امروزه موسسات پژوهشی، نهادهای آموزشی و دولتی و هم‌چنین موزه‌ها (موزه‌ی لوور پاریس و گالری نشنال لندن) از جومبواسکن استفاده می‌کنند. این سیستم، تنها اسکنر در دنیاست که تصاویر را به جای ۳ فیلتر معمولی (RGB) در وضوح بالا برای بازآفرینی دقیق رنگی هنری، با ۶ یا ۱۳ فیلتر می‌گیرد.

یکی دیگر از اسکنرهای Rolls Roys، اسکنر Cruse Synchron است. شخصی به نام هرمن کروز (Herman Cruse) این اسکنر را اختراع کرد و در آلمان کار ساخت آن انجام گردید. این دستگاه حالتها و مدل‌های مختلفی دارد و باید آنها را مورد بررسی قرار داد. وزن آن در حدود ۱,۹۴۰ پوند، قیمتش در حدود ۱۱۰ هزار دلار است و ماکسیمم وضوح ۲۶۰۰۰dpi×۱۴۰۰۰ دارد که فایل‌های ۱/۱ گیگا بایتی تولید می‌کند و می‌تواند اورجینال‌هایی با اندازه‌های ۸۸×۵۹ اینچ را بپذیرد (بیشتر از هفت فوت در یک طرف!). این مدل اسکنر، منبع نوری ثابتی دارد و هر اسکن از زیر میز و کیومی که طرح روی آن قرار دارد، حرکت می‌کند. بسیاری از اسکنرهای Cruse، اجزای «ساختاری متغیری» دارند که به شما اجازه می‌دهد تا برای تاکید بر روی قسمت‌های برجسته‌ی موجود بر اورجینال، تغییراتی در نوردهی به وجود آورید.

 

عکاسی

از آنجا که عکاسی دیجیتال و عکاسی عمومی در چاپ کتابهای ارزشمند، نقش مهمی برعهده دارند، ما در صددیم به نکات مهم مرتبط با چاپ دیجیتال، اشاره‌ای داشته باشیم. عکاسان در این زمینه، بیشترین تجربه را دارند، چون گرفتن تصاویر چه با دوربین‌های آنالوگ و چه با دوربین‌های دیجیتال، تخصص اولیه‌ی آنهاست. از طرف دیگر هنرمندان سنتی، خود را مشغول به دیجیتال‌سازی کار تمام شده می‌کنند و بیشتر تمایل دارند تا به حرفه‌ای‌ها مانند چاپکاران و عکاسان تکیه‌ نمایند.

در نهایت، بسیاری از هنرمندان دیجیتال از دوربین (و اسکنر) برای وارد کردن عناصر تصویر استفاده می‌کنند و در مرحله‌ی بعد، از طریق رایانه، تغییراتی در آن اعمال می‌نمایند. در اینجا، دو روش اصلی برای ثبت تصاویر از طریق عکاسی وجود دارد: «عکاسی فیلم» سنتی و « ثبت دیجیتالی مستقیم».

 

عکاسی فیلم

هنوز بسیاری از عکاسان ترجیح می‌دهند که با فیلم کار کنند و سپس به روش‌هایی که توضیح داده شد، آن را اسکن نمایند. برای بسیاری از هنرمندان سنتی که طرح‌های موجود را با فیلم بازآفرینی می‌کنند، با دوربین از یک اثر عکس‌برداری می‌شود. این دوربین معمولا قادر است فیلم‌هایی در اندازه‌های بزرگ یا متوسط تولید کند. (معمولا اسکن نگاتیو‌های رنگی سخت‌تر است). سپس عکس گرفته شده در یک اسکنر پیشرفته اسکن می‌شود. مهارت و تسلط عکاس در زمینه‌ی تطبیق درستی تصویر، نور و روشنایی، زمان نوردهی، فوکوس، انتخاب فیلم و غیره، فوق‌العاده مهم است. هنر عکاسی، به خودی خود یک هنر است و برای درست انجام دادن آن، به تجربه و آموزش کافی نیاز است.

 

 

با وجود این که فیلم در حال واگذاری عرصه به دیجیتال است، اما هنوز کاملا طرد نشده است. جان کاسترونوو، مالک مركز  Tech Photo & Imaging در Fair field واقع در نیوجرسی می‌گوید: «بهترین ثبت فیلم هنوز برتر از دیجیتال کار می‌کند. اگرچه، من می‌ترسم که دانش چگونه‌ استفاده کردن از فیلم، به سرعت خود تکنولوژی، رو به زوال باشد،  دلایل کاملا محکمی برای عکس‌برداری و اسکن فیلم وجود دارد و ما در کارگاه خود متوجه شدیم که با توجه به شرایط و امکانات کار، به هر دو روش نیاز است.

یکی از نکات قابل توجه در رابطه با فیلم لارج فرمت این است که این فیلم، داده‌ها را خیلی بیشتر از آن‌چه که احتمالا در فرآیند بازآفرینی مورد نیاز است، ثبت می‌کند. یک فیلم شفاف ۱۰×۸، می‌تواند به خوبی جوابگوی داده‌های قابل استفاده‌ی بیش از یک گیگا بایت باشد.

اما آنچه از همه مهم‌تر است، این است که اطلاعات ضبط شده در فیلم شفاف، در هر زمانی، به طور اتوماتیک موجود هستند. افراد کمی، کارهایشان را با چنین وضوح تصویرهایی به امید آنکه شاید روزی، جایی، کسی به آن نیاز داشته باشد، اسکن می‌کنند. به علاوه، یک فیلم شفاف، نمونه‌ی خودش است. برخلاف دیجیتال، یک فیلم شفاف به هیچ تبدیل دیگری برای نمایش خود در دنیای آنالوگ نیاز ندارد.

کاسترونوو، این چنین ادامه می‌دهد: «باید این مسئله را بپذیرید که کیفیت فیلم لارج فرمت به علاوه‌ی یک اسکن درام، هرگز زیر سوال نرفته است. اگرچه، دیجیتال، بیشتر با نیازهای افراد سازگار است و حال ما در جایی قرار گرفته‌ایم که امکان دسترسی به «نتایج قابل قبول بیشتری» با استفاده از ضبط و ثبت دیجیتالی فراهم گشته و با توجه به این که مردم هر روز بیشتر به سوی بهینه‌سازی پیش می‌روند، اسکن مستقیم دیجیتال، در بازآفرینی هنری، به سرعت در حال جایگزینی فیلم است.»

 

مزیت‌های عکاسی فیلم

– جریان کار سنتی و جهانی با نتایج قابل اعتماد

– طرفداران فیلم‌های متوسط و بزرگ ادعا می‌کنند که هنوز کیفیت فیلم، یک درجه بالاتر از دیجیتال است.

– فیلم، نمونه ی خودش است و به هیچ چیز دیگری برای مشاهده‌ی آن نیاز نیست.

– فیلم یک استاندارد مطمئن و پایدار است.

از آنجا که هدف نهایی یک گردش کار مبتنی بر فیلم، نهایتا به یک فایل دیجیتال منجر می‌شود، حال سوال این است: چرا نباید از آغاز کار، از دیجیتال استفاده نمود؟

 

عکس‌برداری دیجیتال

امروزه، دوربین‌های دیجیتال و تجهیزات دیجیتال طرفداران بسیاری پیدا کرده‌اند (در سال ۲۰۰۳، در سراسر جهان ۴۱ میلیون دوربین دیجیتال به فروش رسید) و به تدریج جایگزین نیاکان قدیمی خود می‌شوند. این پدیده، متاثر از عواملی است.

 

مزیت‌های عکس برداری دیجیتالی

– بین مرحله‌ی نوردهی و تصویر نهایی، زمانی تلف نمی‌شود. شما تصویر را می‌بینید و بلافاصله آن را در اختیار دارید.

– به دلیل عدم نیاز به فیلم، عکس‌برداری‌های دیجیتالی بسیار صاف و شفاف هستند.

– از آنجا که هیچ فیلمی وجود ندارد، شما نیاز ندارید تا آن را بخرید و یا ذخیره کنید یا آن را پردازش نمایید و یا حتی نگران باشید که در اماکنی مانند فرودگاه تحت تاثیر اشعه‌ی ایکس، دستخوش تغییراتی شود.

– طرفداران دیجیتال می‌گویند عکس‌برداری دوربین دیجیتال، واضح‌تر و شفاف‌تر است و نسبت به فیلم جزئیات بیشتری را نشان می‌دهد.

هم‌چنان بحث بر سر این موضوع وجود دارد که برای دستیابی به بالاترین کیفیت در تصویرسازی و چاپ، دیجیتال بهتر است یا روش استفاده از فیلم (بسیاری فکر‌ می‌کنند که در اندازه‌های پایین کیفیت دیجیتال بهتر است اما در اندازه‌های بزرگ، فیلم همچنان پیشتاز است).

 

از دوربین‌های دیجیتال، چه چیزهایی باید بدانیم؟

دوربین‌های دیجیتال همانند دوربین‌های فیلمی از لنز برای تمرکز نور و خلق یک تصویر استفاده می‌کنند، در نتیجه دوربین‌های دیجیتال یا «digi cams» اساسا، اسکنرهای کوچک هستند و ما هر آنچه که پیرامون پیکسل‌ها، اندازه‌های فایل و وضوح تصویر آموختیم، در این مبحث هم صادق است. تفاوت اصلی از آنجا ناشی می‌شود که دوربین‌های موجود در این نوع، اصولا دستگاه‌های «ردیف پوششی» (area array) هستند. یک سنسور تک و حساس به نور (CMOSیا CCD) که از عناصر کوچکی تشکیل یافته و هر کدام از این عناصر کوچک برای این که نسبت به نور قرمز، سبز یا آبی حساس شوند، قشردهی شده‌اند، از طریق یک لنز، در معرض نور منعکس شده از جسم قرار می‌گیرد. دوربین، سیگنال آنالوگ را به اطلاعات دوتایی تبدیل می‌کند و بدین ترتیب، شما صاحب یک فایل دیجیتالی می‌شوید.

همگان می‌پنداشتند که سنسور تصویری و انقلاب‌گونه‌ی Foveon x3 (در سال ۲۰۰۲، به بازار آمد) صنعت دوربین دیجیتالی را با تغییراتی مواجه می‌کند، اما همچنان پس از استفاده‌ی Sigma و Polaroid از سنسورهای Foveon در دوربین‌هایشان، این امر هنوز محقق نشده است.

دیگر اجزای حساس تنها یک رنگ را در یک زمان ثبت می‌کنند اما هر بخش Foveon، سه لایه‌ی عکس‌سنج برای گرفتن یک رنگ مختلف دارد ؛ یک لایه برای هر کدام از رنگهای قرمز، سبز و آبی (شکل ۱۲-۳) را ببینید. هنگامی که یک پرتونور به سنسور راه می‌یابد، ابتدا آبی، سپس سبز و در آخر قرمز جذب می‌شود. بدین ترتیب، کار بزرگ چیست؟ تصویر به دست آمده می‌تواند شفاف‌تر و با وضوح تصویر بالاتر باشد.

دوربین‌های دیجیتال در طرح‌ها و نمونه‌های مختلفی وجود دارند. یک مجله‌ی عکاسی بردارید یا سری به یکی از مغازه‌های دوربین فروشی بزنید. در این صورت خواهید دید که برای هر کاربرد ممکن و موقعیتی، دوربین‌های مختلفی از جمله دوربین استودیو و حرفه‌ای پوینت اندشوت و «Prosumer» وجود دارد. معمولا این دوربین‌ها طبقه‌بندی شده‌اند و براساس بیشترین شمار پیکسل‌های ثبت شده مانند ۱۵۳۶×۲۰۴۸ (عمودی×افقی) به بازار عرضه می‌شوند.

این وضوح تصویری است که در تبلیغات به کار گرفته می‌شود و تنها با جذب دو عدد در هم و گرد نمودن عدد به دست آمده حاصل می‌شود. به عنوان مثال، ۱۹۲۰×۲۵۶۰ معادل ۹/۴ یا ۵ مگاپیکسل (به طور خلاصهMP5) است. یک دوربین ۵ مگاپیکسلی، دارای حداقل وضوح برای عکس‌برداری است. حداقل وضوحی که در ابعاد متوسط چاپی، کیفیت مناسبی را به همراه داشته باشد. یک دوربین ۱/۵ مگاپیکسلی مانند Nikon Coolpix 5700 را در نظر بگیرید که ماکسیمم وضوح تصویر ۱۹۴۴×۲۵۹۲ پیکسل دارد.

یک فایل باز و نامتراکم در وضوح ۳۰۰ppi، ممکن است در تصویر چاپی ۵/۸×۴/۶ اینچی، نتیجه‌ی خیلی خوبی به همراه داشته باشد اما اگر اندازه‌ی تصویر بیشتر باشد، کیفیت در حد مطلوب نخواهد بود چون ppi کاهش می‌یابد (ppi را به ۱۵۰ کاهش دهید و اندازه‌ی تصویر را دو برابر نمایید).

اگر از دوربینی مانند Canon’s Power Shot pro1 (شکل ۱۳-۳ را ببینید) استفاده می‌کنید، پس با یک دوربین ۸ مگاپیکسلی و ماکسیمم وضوح ۲۴۴۸×۳۲۶۴ پیکسل سروکار دارید که در یک تصویر چاپی ۱۱×۸ اینچ بهترین نتیجه را خواهد داشت.

مرحله‌ی بعدی در دوربین‌های دیجیتالی، مرحله‌ی اِس‌اِل‌آرهای (SLRs) دیجیتالی است. این، یک دنیای تصفیه شده است که در آن بهترین دوربین‌های برندهای مهم موجود هستند: (Olympus’E-1)5MP)، Nikon’s D100) 6.1MP)، Canon’s EOS1Ds) 11.1MP ، Fuji Fine Pix S3 Pro (12MP)، و Kodak DCS Pro SLR/n (13.5MP).

مزیت اصلی این دوربین‌های dSLR (در کنار تعداد پیکسل بالاتر)، قابلیت تعویض لنزها، درست مانند دوربین‌های قدیمی SLR است.

با وجود کمی اختلاف مانند استفاده از فرمت فایلی RAM، دقیقا همان تغییراتی بر روی یک فایل از دوربین دیجیتالی انجام می‌شود که بر روی یک فایل از یک اسکنر اعمال می‌گردد. اینجا، تنها تعداد پیکسل‌ها نیست که مهم شمرده می‌شود (اگرچه، این موضوع بخش مهمی از مبحث معادل‌سازی است- جدول ۱-۳ را ببینید. در این جدول خلاصه‌ای از اندازه‌های چاپی مرتبط با ابعاد پیکسلی آورده شده است.) فاکتورهای دیگری که بر تصویر و نهایتا کیفیت چاپ تاثیر می‌گذارند، عبارتند از: کیفیت لنزها، اندازه و نوع سنسورهای تصویر (اکثر سنسورها کوچکتر از یک فیلم ۳۵ میلی‌متری هستند)، اندازه و نوع اجزای سنسوری جداگانه (فوجی در سنسورهای Super CCD SR دو نوع حساسیت ارائه می‌دهد)، و نرم‌افزار دوربین که تصاویر را پردازش می‌کند.

اصولا، شما همان قدر خدمات دریافت می‌دارید که بابت آن پول پرداخت کرده‌اید. یعنی هر چه قدر بیشتر پول بپردازید، توانایی شما برای چاپ تصاویر بزرگ‌تر و با کیفیت بالاتر افزایش می‌یابد.

 

تجهیزات دوربین‌های دیجیتالی

هنگامی که منتقدان درباره‌ی دوربین‌های دیجیتال به بحث می‌پردازند که هنوز نتوانسته با کیفیت یک قطعه فیلم اسکن شده‌ی لارج‌فرمت، پردازش شده یا به خوبی نوردهی شده مقابله کند، شاید وقت آن باشد که از «تجهیزات دوربین دیجیتال» (digital camera backs) صحبت کنید. به کمک این دستگاه‌ها که معمولا به دوربین‌های متوسط یا لارج‌فرمت مانند Hasselblad و Mamiya متصل می‌شوند، شما قادرید به سطحی از کیفیت دست یابید که بر فرمت‌های فیلمی چیره می‌گردد.

اکثرا، عکاسان حرفه‌ای تجاری و تبلیغاتی در فضای تولیدی بالا، از تجهیزات دوربین‌های دیجیتالی استفاده می‌کنند. نوردهی‌ها فوری و آنی‌اند، بدین ترتیب از تمامی منابع نوری از جمله فلش می‌توان استفاده کرد و بعضی از مدل‌ها، برای گرفتن صدها تصویر با وضوح بالا،به کمک کامپیوتر افکار جدیدی در ذهن عکاس می‌پرورانند. به عنوان مثال، تجهیزات دیجیتالی Imacon’s Ixpress، دستگاهی با نام Ixpress Image Bank همراه خود دارند که حافظه‌ی ذخیره‌سازی آن بیش از ۸۵۰ تصاویر ۱۳۲ مگابایتی است و قادر است تا هشت ساعت بدون وقفه عکس‌برداری کند.

بعضی از معروفترین تجهیزات دیجیتالی (با ماکسیمم ابعاد پیکسلی‌شان) عبارتند از:

Leaf Valeo 22،(۲۲MP) Imacon Ixpress) 528C (22MP),

Phase One P25، ۲۲MP) Sinar Bron) 54M (22MP),

Kodak DCS Pro Back Plus 16MP), Fuji Luma ΙΙ (۱۱MP)

 

طراحی و نقاشی دیجیتال

نقاشی و طراحی دیجیتالی، در واقع روشی برای گرفتن یک عکس نیست بلکه راهی است که به کمک آن، هنرمندان می‌توانند مستقیما ایده‌ها و نظرات خود را وارد کامپیوتر کنند. می‌توان این کار را از طریق نرم‌افزارهای کار برای طراحی یا نقاشی، برنامه‌های پردازش تصویر یا بسیاری دیگر از برنامه‌های مناسب، برنامه‌های جانبی یا فیلترها که در دسترس هنرمندان دیجیتال است، انجام داد.

بگذارید از اول بگویم که تشابه و هم‌پوشانی بسیاری میان این دسته و دسته بعدی که پردازش تصویر است، وجود دارد. خط تمایز این دو دسته یعنی جایی که خلق تصویر از آثار هنری جدا می‌شوند این چنین شکل می‌گیرند: انجام کاری، بازبینی و اصلاح آن و سپس انجام مجدد و اعمال تغییرات نهایی. و این، یکی از محاسن اصلی کار به روش دیجیتالی است. می‌توان آزمایشات و تغییرات را به سرعت با استفاده از یک کامپیوتر انجام داد و اگر آنها به درستی صورت پذیرند، قابل تجدید نظر هستند.

یکی از راه‌های کنترل نقاشی و طراحی دیجیتالی، توجه به نرم‌افزاری که در خلق آن به کار رفته است. خلاصه‌ی کوتاهی از بعضی از مهم‌ترین برنامه‌های نرم‌افزاری در اختیار شما قرار می‌دهم تا کمی با آنها آشنایی پیدا کنید. و باز، یا‌دآوری می‌کنم که خطوط تمایز دسته‌ی من، نفوذ ناپذیر و نامشخص‌اند. بسیاری از این برنامه‌ها می‌توانند هم به خلق و هم به پردازش تصویر کمک کنند و بسیاری از هنرمندان چندین نوع نرم‌افزار در اختیار دارند و از همه‌ی آنها، حتی در یک تصویر استفاده می‌کنند (برای مشاهده‌ی اصلی‌ترین نرم‌افزارهای کاربردی پردازش تصویر به همراه برنامه‌های نقاشی و طراحی، به جدول ۲-۳ رجوع کنید.)

پِینتر (painter)

برنامه Corel Painter، یک برنامه‌ی نقاشی دیجیتالی است که ابزار و وسایل سنتی را شبیه‌سازی می‌کند. با داشتن ۳۰ ابزار و بیش از ۴۰۰ قلم موی جدید،  برنامه Painter 8، اصلی‌ترین ابزار طراحی و نقاشی دیجیتالی است. این برنامه، یک برنامه‌ی پیچیده‌ای است که برای بعضی‌ها ترس‌آور است اما اگر شما به اندازه‌ی کافی وقت صرف کنید تا به خوبی سر از کار آن در آورید، نتایج کاملا جالبی به دست خواهید آورد.

شما می‌توانید تصاویر را از یک طرح خلق کنید یا آنچه را که در اختیار دارید قوت بخشید. برنامه Painter کاملا با فتوشاپ سازگار است.

در نتیجه شما می‌توانید از هر دو برنامه استفاده‌کنید. به عنوان مثال، بابی‌دویل‌ماهر، هنرمند دیجیتال، برای خلق تصاویرش هم از برنامه‌ی پینتر و هم از برنامه‌ی فتوشاپ استفاده می‌کند (شکل ۱۵-۳).

او می‌گوید: «یکی از بزرگترین مزیت‌های کار به روش دیجیتالی،توانایی انجام لایه‌گذاری و فیلترگذاری در سرعت بالاست. من لایه‌گذاری و فیلتر‌گذاری دیجیتالی را با آنچه که نسخه‌های قدیمی با نقاشی انجام می‌داده‌اند، مقایسه می‌کنم. برای دستیابی به ظاهر درخشان و عمق بسیاری از نقاشی‌هایی که ما امروز آنها را تحسین می‌کنیم، هنرمند، کار را با یک رنگ‌گذاری پایه آغاز می‌کرد، سپس لایه‌های درخشانی از رنگ بر روی آنها می‌گذاشت و منتظر می‌ماند تا این لایه‌ها قبل از آنکه بتوانند مورد استفاده قرار گیرند، خشک شوند.

از طریق کامپیوتر می‌توان، فرآیندی مشابه را انجام داد و در واقع نتایج کار، فوق العاده هستند.»