تبليغات يکي از اصليترين عوامل فروش کالاست.

نقش کيفيت و شکل ظاهري بستهبندي و آگهيهاي تبليغاتي در فروش محصول انکارناپذير است.
در بسياري موارد، نقش بسته‎بندي محصول، حتي از کيفيت آن در انتخاب شدن از سوي مشتريان بيشتر است.
شايد دليل اين موضوع را بتوان اينگونه بيان کرد که در بسياري از محصولات،
اولين برخورد انسان با آن، صرفا ديد بصري، يا همان نگاه کردن است.

در کشور ما طي چند سال گذشته با هجوم کالاهاي خارجي به بازار که
عموما در بسته بندي لوکس و زيبا و با پشتوانه قوي تبليغاتي عرضه ميشدند،
لزوم تغيير در چهره کالاهاي داخلي بيش از پيش حس شد.
بسياري از صنايع داخلي که با شيوه سنتي توليد، بسته‎بندي و عرضه ميشدند،
در مقابل ورود کالاهاي خارجي با آن ظواهر فريبنده، چارهاي جز خالي کردن ميدان پيدا نکردند.
اين در حالي بود که در خيلي از موارد کيفيت محصولات توليد داخل، بسيار بالاتر از اجناس وارداتي بود
و اگر چه قيمت تمام شده برخي محصولات داخلي بالاتر از نمونههاي خارجي آن بود، ولي دوام بالاي آن،
در کل خريد آن را براي مصرفکننده به صرفه تر ميکرد.

ضعف تبلیغات

شايد عمدهترين ضعف توليدکنندگان داخلي، غفلت از «تبليغات» ، « اطلاع رساني» و « بازاريابي» بود.
پديدهاي که براي اقتصاد کشورمان خيلي گران تمام شد و اثرات آن کم و بيش متوجه زندگي روزمره خيلي از ما هم هست.

در شرايط فعلي، نقش طراحان گرافيک، در پيشبرد و اعتلاي نامهاي تجاري داخلي بيش از پيش حس ميشود.
در حال حاضر توليدکنندگان کوچک و بزرگ کشور، در عرصه رقابت با نامهاي تجاري خارجي،
بيش از پيش پي به اهميت حضور يک « تيم تبليغاتي» در کنار واحد توليدکننده خود حس ميکنند.
شايد بتوان ادعا کرد، براي يک طراح گرافيک، هيچ افتخاري بزرگتر از سهيم بودن در رشد و پيشرفت اقتصاد کشورش،
که در واقع سرنوشت يک ملت به آن بستگي دارد، وجود ندارد.
در دنياي امروز اين اقتصاد است که يک کشور را تبديل به « ابرقدرت» ميکند.
در دنياي امروز، ابرقدرتها نه با زور اسلحه، بلکه با نامهاي تجاري ( برند) خود کشورها را تصاحب ميکنند.
براي اثبات اين ادعا کافي است تلويزيون را روشن کنيم، سري به بازار بزنيم يا به روزنامهها نگاهي بياندازيم.

دانستن اين نکته که امروزه بسياري از محصولات صنعتي و کشاورزي داخلي،
به دليل ضعف در بسته‎بندي، اطلاعرساني و تبليغات، به مرور از بازارهاي جهاني محو ميشوند، نکتهاي نگران کننده است.
متاسفانه در کشور ما ، گرافيک حرفهاي، بيش از آن که به رسالت اصلي خويش،
که همان بعد تجاري آن است بپردازد، به سمت و سوهاي ديگري حرکت کرده است.

گرافیک تجاری و فرهنگی

عجيب است که امروز کمتر ميتوان در ميان نمونه کارهاي گرافيستهاي نام آشناي ايراني، آثار تجاري را هم ديد.
طبيعي است که وقتي حرفهايها ميدان را خالي ميکنند، شرايطي پيش ميآيد که اکنون شاهد آن هستيم:
شکاف عميق ميان گرافيک تجاري و فرهنگي.

ونتيجه همان ميشود که در بالا به صورت گذرا به آن اشاره شد.

شايد دليل اين خالي کردن ميدان، مشکلات موجود در برخورد با سفارشدهندگان تجاري باشد،
که عمده آن ناشي از تفاوت طرز تفکر طراح گرافيک و سفارش دهنده است.
به بيان ديگر، سفارشدهندگان کار گرافيکي تجاري در ايران، هنوز « حرفهاي» نشدهاند و اين يک حقيقت آشکار است.
دخالتهاي بيجا يا به جاي سفارشدهندگان تجاري، کار را براي گرافيستها دلچسب نميکند، و آنها هم ترجيح ميدهند با همان اهالي هنر کار کنند.
که نتيجه اش ميشود همين که امروز ميبينيم.

اما شايد اصليترين دليل دخالت سفارش دهندگان، عدم اشراف کافي طراحان به مباحث مهمي چون :

« بازاريابي»، « روانشناسي مخاطب» ، « شناخت صحيح بازار» ، سطح فرهنگي و تحصيلات مخاطبان آن سفارش باشد،
که ريشه اين مساله را هم ميتوان به راحتي در آموزش گرافيک در کشورمان جستجو کرد.

اين مباحث تقريبا هيچ وقت در دانشگاهها مطرح نميشود.
آموزش گرافيک در ايران، تقريبا فقط به بعد هنري آن ختم ميشود.

در آخر

طراحي گرافيک تجاري، بدون شناخت صحيح بازار هدف، رقباي محصول مورد نظر و … کاري پر ريسک و عموما محکوم به شکست است.
طراحي گرافيک تجاري، نياز به ارتباطات و فعاليتهاي خاص خود را دارد و به تبع آن جذابيت خود را هم دارد.

بايد پذيرفت اگر بالابردن سطح سواد بصري جامعه يک متولي داشته باشد، آن متولي کسي نيست، جز اهالي هنر.

بخوانیم

مهتاب موید